Labradoryt jest skaleniem czyli inaczej glinokrzemianem. Do tej grupy zaliczają się również inne kamienie, jak kamień księżycowy czy też słoneczny.
Glinokrzemiany dzieli się na:
- skalenie potasowe – ortoklazy, mikrokliny
- skalenie sodowo-wapniowe – inaczej plagioklazy – czyli labradoryty, albity oraz oligoklaz.
Labradoryt najczęściej występuje w skałach magmowych i metamorficznych. Jednak raczej nie zdarza się odnaleźć tego minerału z w pełni wykształconymi kryształami. Wyjątkowy efekt optyczny zwany schilleryzacją a prościej labradoryzacją, jest bardzo charakterystyczną cechą, która niemal uniemożliwia pomylenie go z innym minerałem. Jest on spowodowany interferencją świata na najcieńszych płytkach, które są inkluzjami magnetytu, hematytu, rutylu, czy też cyrkonu. Pierwszy raz został on odnaleziony w 1770r. Na półwyspie Labrador skąd zresztą pochodzi nazwa. Mimo iż do tej pory minerał ten jest tam wydobywany, to jednak najcenniejsze i najpiękniejsze okazy są pozyskiwane z Finlandii. Kiedyś uważano, że efekt optyczny tego minerału jest spowodowany obecnością w jego wnętrzu zorzy polarnej.
Do tej
samej grupy co labradoryt należy także albit, bezbarwny minerał, który występuje najczęściej w lawach zawierających duże ilości sodu. W zasadzie nie występuje jako samodzielny minerał. Jako swoich sąsiadów najczęściej ma: beryl, turmalin i spodumen. Tworzy również warstwowe układy wraz z innymi skaleniami. Wówczas w postaci pasm widać biały albit jak i ortoklaz oraz mikroklin. Taki kamień nazywany jest pertytem. Dodatkowym, ciekawym faktem jest to, że albit odpowiada za efekty optyczne występujące w innej, bardzo popularnej odmianie skalenia, a mianowicie w kamieniu księżycowym.
Kolejnym minerałem należącym do tej podgrupy jest oligoklaz – czyli kamień słoneczny, zwany też niekiedy skaleniem awenturynowym. Jego cechą charakte
rystyczną są jasnoczerwone, metaliczne odblaski, które to powstają w wyniku inkluzji hematytu i goethytu, a w przypadku minerałów pochodzących z Ameryki, a dokładniej ze stanu Oregon migotliwości dostarczają wrostki miedzi. Kamień słoneczny najczęściej występuje w barwie pomarańczowej jak i czerwonobrązowej. Z reguły kamień ten tworzy się ze skał wylewnych. Minerałom tym w zasadzie prawie zawsze nadaje się szlif kaboszonowy, w celu uwydatnienia barwy jak i schilleryzacji. Wyjątkowo rzadko udaje się odnaleźć minerały nadające się na szlif fasetowy, ale jeżeli już takie się pojawią to są one bardzo cenne i drogie. Najpopularniejszą imitacją kamienia słonecznego jest szkło zawierające drobinki miedzi metalicznej tzw. piasek pustyni.
W przyszłym tygodniu będę kontynuować opis skaleni i między innymi pojawi się tutaj kamień księżycowy.
Zapraszam do czytania i dzielenia się swoją wiedzą:)