Rodonit należy do grupy krzemianów wzbogaconych w magnez, mangan oraz wapń. Jego nazwa wywodzi się od greckiego słowa oznaczającego różę i odnosi się do jego zabarwienia.
Różowe zabarwienie kamienia jest poprzecinane dendrytycznymi wrostkami tlenku manganu i właśnie na podstawie odróżnia się go od rodochrozytu. Rodonit należy także do kamieni zdecydowanie bardziej odpornych na działanie kwasu czy też na ścieranie dlatego też chętniej wykorzystuje się go do wyrobu biżuterii.
Najczęściej znajduje się go w miejscach gdzie występują złoża manganu oraz w metamorficznych osadach manganonośnych. W skale macierzystej rodonit jest sczerniały w wyniku utlenienia jednak po wypolerowaniu ukazuje się charakterystyczne różowe zabarwienie. Pierwsze znalezisko kamienia było XVII wieku i właściwie od tamtego czasu był on bardzo popularny na rosyjskich terenach. Uważano nawet rodonit za kamień narodowy. Poza biżuterią, talizmanami, był on wykorzystywany w rzeźbach, rzadziej w architekturze, a także jako barwnik malarski.
Poza powszechnie znanymi czerwono – różowymi odmianami występują także przezroczyste. Są one jednak bardzo rzadkie i posiadają nieco więcej wad. Przede wszystkim odznaczają się ogromną kruchością co przekłada się także na kwestie użytkowe. Należy postępować z nimi bardzo ostrożnie i właściwie to w ich posiadaniu są jedynie kolekcjonerzy.
Oczywiście jak to z kamieniami naturalnymi bywa i rodonitowi przypisuje się określone właściwości ezoteryczne. Ten najczęściej jest nazywany kamieniem śpiewaków jako, że wpływa on znacząco na wrażliwość na dźwięk, ale podobno dodaje także odwagi, działa uspokajająco oraz łagodząco.
Jedną z najpopularniejszych odmian jest fowleryt – jest on w brązowym lub żółtym odcieniu i pochodzi z New Jesrey.
Jak już wcześniej wspominałam często rodonit może być mylony z rodochrozytem, zwanym też inaczej “różą Inków”. Jednak już sam chemizm pokazuje zasadniczą różnicę – otóż ten kamień nie należy już do grupy krzemianów, a węglanów. Dokładniej jest on węglanem manganu. Nazwa pochodzi od greckiego słowa oznaczającego po prostu różowy.
Podstawową różnicą jest brak dendrytycznych wrostków. Na wypolerowanym kamieniu rodochrozytu widać wyraźnie ułożone pasma jaśniejszego i ciemniejszego różu. W handlu rozpowszechnił się on dopiero około 1950 roku. Należy zauważyć iż kamień ten jest bardzo rzadki i występuje tylko w nielicznych miejscach.
Na kolejny mój wpis zapraszam już po Nowym Roku:)