Drobne nieregularne koraliki, potocznie nazywane sieczką, używane są do biżuterii, której główną cechą jest luz. Z małych koralików można zrobić hipisowski naszyjnik, który zaprezentuje Wam dzisiaj Agnieszka.


Wszystkie materiały użyte w kursie możesz zobaczyć i kupić, klikając tutaj.
Jeśli, któregoś elementu nie ma, oznacza to, że inni Cię uprzedzili i musisz poczekać aż znów będzie dostępny, albo zapytaj w komentarzu, co innego możesz użyć :).

Materiały, których będziesz potrzebować:

– 3 paczki drobnych koralików metalicznych
– 1 paczka koralików drobnych typu opaque lustered,
– łańcuszek pancerka o wielkości ogniwa 5x4mm,
– karabińczyk
– zawieszka i łącznik do dekoracji zapięcia,
– kółeczka sprężynki,
– kółeczka otwarte 8 mm,
– zaciski (stopery),
– linka jubilerska grubości 0.6 mm,
– narzędzia: szczypce z płaskimi noskami, szczypce ucinające (do przycięcia łańcuszka), nożyczki.

Jeśli chodzi o wybór koralików, nie jest to łatwe, bo wybór sieczki jest olbrzymi. Wahałam się, by zrobić naszyjnik monochromatyczny, który na środku miałby jedynie jaśniejsze muśnięcie. Tak wyglądałby taki zestaw. Użyte koraliki, to Metalic Antique Bronze w połączeniu z Metalic Gold:

Podobają mi się też bardzo koraliki opaque lustered, Hematite w zestawieniu z Ceylon Gray. Świetnie pasowałyby do jeansów.

W efekcie zdecydowałam się, by zrobić naszyjnik z nieco mocniejszym akcentem łącząc kolor Metalic Antique Bronze z kolorem Topaz – bardzo uniwersalny, w kolorze antycznego brązu, przełamany koralikami w kolorze topazu. Jestem pewna, że również znajdziecie koraliki w swoim ulubionym zestawie kolorystycznym.

A teraz do dzieła!

Jak zrobić naszyjnik z koralików drobnych

Krok 1
Przytnij linkę jubilerską, 10 kawałków po około 55 cm i nawlecz na nie koraliki tak, by na środku znajdował się 3 cm odcinek koralików w innym kolorze. Najłatwiej będzie, gdy przykleisz sobie pierwszy odcinek z koralikami, a następnie będziesz według niego dopasowywać pozostałe odcinki. Każda następna linka, na środku ma ten sam, 3 cm odcinek pomarańczowych koralików, natomiast przybywa koralików metalicznych. Jeden lub dwa koraliki z każdej strony. Najdłuższy rządek koralików ma 40 cm długości, najkrótszy 35 cm.



Krok 2
Teraz, na końcach linek, musisz zamontować kółeczka sprężynki. Będą Ci także potrzebne zaciski, które przytrzymają kółeczka na swoim miejscu oraz szczypce z płaskimi końcami, do zaciśnięcia zacisków. Nawlecz zacisk na koniec linki jubilerskiej. Następnie nawlecz kółeczko sprężynkę i przełóż koniec linki jubilerskiej przez zacisk.


Krok 3
Zaciśnij linkę tak, by kółeczko znalazło się na końcu koralików.

Krok 4
Przełóż końcówkę linki przez kilka koralików znajdujących się pod zaciskiem.

Krok 5
Przytnij linkę przy koraliku. Jeśli widzisz, że kawałek linki wystaje, schowaj go w kolejnym koraliku.

Krok 6
Zaciśnij zacisk szczypcami z płaskimi noskami. Wykonaj wszystko jeszcze raz po drugiej stronie linki pamiętając, by dobrze zacisnąć linkę jubilerską. Nie może zostać wolna przestrzeń między koralikami, bo naszyjnik będzie niechlujnie wyglądać. Dzięki temu, także obcięta końcówka linki nie będzie widoczna, gdyż będzie schowana pomiędzy ciasno ułożonymi koralikami. Nim zamontujesz drugie kółeczko na lince, sprawdź czy pomarańczowy pasek koralików rzeczywiście jest na środku linki i czy wszystkie koraliki tworzą odcinek dłuższy o kilka milimetrów od poprzedniego.


Krok 7
Teraz nawlecz kółeczka na większe kółko otwarte. Ułóż na stole linki w odpowiedniej kolejności. Najpierw nawlecz kółeczka, które znajdują się po lewej stronie linek.

Krok 8
Zamknij kółko. Dla wzmocnienia, przewlecz w tym samym miejscu jeszcze jedno kółko otwarte. Następnie do tych dwóch kółek podczep kolejne dwa kółka. Będzie to łącznik pomiędzy koralikami a łańcuszkiem. Teraz przytnij dwa odcinki łańcuszka o długości około 12 cm. Weź pierwszy łańcuszek i za pomocą kolejnych dwóch kółek, połącz go z naszyjnikiem. Jedna strona naszyjnika gotowa. To samo wykonaj po drugiej stronie. Nim zaczniesz nakładać kółeczka sprężynki na większe kółko, sprawdź czy kolejność linek jest taka sama jak po lewej stronie naszyjnika.

Krok 9
Do końców łańcuszka zamontuj kółeczka sprężynki, do nich podczep, po jednej stronie karabińczyk, po drugiej stronie mały łącznik w kształcie serduszka oraz zawieszkę serduszko hand made. Jeśli masz problem z rozchyleniem kółeczka sprężynki, zamiast paznokci użyj do tego grubej igły. Na naszym blogu jest filmik, w którym pokazujemy jak to zrobić. Naszyjnik gotowy. Jeśli chcesz nosić go bliżej szyi, zapnij karabińczyk na dużych kółkach. Wtedy jedna część łańcuszka może zwisać przy naszyjniku i stanowi fajny, asymetryczny dodatek. Jeśli Cię to denerwuje, podepnij końcówkę łańcuszka karabińczykiem.

Naszyjnik możesz nosić w wersji długiej:

lub krótkiej:

Agnieszka Wajzer-Nowak: Ukończyła liceum plastyczne we Wrocławiu. Uzyskała dyplom Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Współpracuje z poznańskimi firmami zajmując się oprawą plastyczną imprez, dokumentacją fotograficzną i filmową, a także rękodziełem artystycznym: decoupagem, filcowaniem, sutaszem. Prowadzi warsztaty dla młodzieży i dorosłych, na których pokazuje jak łączyć różne techniki malarskie, graficzne, fotograficzne z rzemiosłem artystycznym. Dla blog.pasart.pl tworzy kursy , gdzie wyjaśnia krok po kroku, jak zrobić biżuterię.

Piórka przepiórcze, gołębie, gęsie i strusie o intensywnych barwach – są niesamowitym ładunkiem energetycznym. Jeśli je założysz, ludzie na ulicy zaczną się do Ciebie uśmiechać! Zobacz jak zrobić tę niezwykle radosną biżuterię

Kolorowe piórka i materiały, których użyła Agnieszka znajdziecie pod tym linkiem.

Gdyby czegoś Wam brakowało, dajcie znać w komentarzu. Będziemy szukać czym to zastąpić :).

Piórka, które widzicie w kursie, to:
Piórka gołębie – charakteryzują się sztywną dudką i zbitą chorągiewką. Są o regularnych kształtach, raczej sztywne w dotyku.

Piórka gęsie – delikatne, miękkie, nieregularne i niesforne we współpracy ;),

Piórka przepiórcze – małe śliczności! Delikatne z kolorowymi kropkami. Trudno się w nich nie zakochać :),

Pióra strusie – widać, że pochodzą od mocno nastroszonego ptaka. Małe kolorowe miotełki, z których można zrobić fajną biżuterię dla szalonej osoby,

Pióra pawie i bażancie – klasa! Po prostu.

W rękach Agnieszki powstała taka biżuteria:

A Wy jakie połączenie kolorystyczne widzicie dla siebie?

Agnieszka Wajzer-Nowak: Ukończyła liceum plastyczne we Wrocławiu. Uzyskała dyplom Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Współpracuje z poznańskimi firmami zajmując się oprawą plastyczną imprez, dokumentacją fotograficzną i filmową, a także rękodziełem artystycznym: decoupagem, filcowaniem, sutaszem. Prowadzi warsztaty dla młodzieży i dorosłych, na których pokazuje jak łączyć różne techniki malarskie, graficzne, fotograficzne z rzemiosłem artystycznym. Dla blog.pasart.pl tworzy kursy , gdzie wyjaśnia krok po kroku, jak zrobić biżuterię.

Artykuł NASZYJNIK I KOLCZYKI Z KOLOROWYCH PIÓREK – KURS BIŻUTERII DIY pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Natalia Sosnowska z Soutageria, przygotowała dla Was poradnik dotyczący techniki sutasz, w którym podpowie Wam, jak zacząć przygodę z tą techniką. Jak jej zdaniem powinny wyglądać pierwsze sutaszowe zakupy, w co warto zainwestować, a w co niekoniecznie? Zobaczcie!

Dziś oddajemy Was w dobre ręce :) – Natalia tworzy prawdziwe sutaszowe cuda! Galerie jej prac obejrzeć możecie tutaj.

Witajcie,

w tym wpisie chciałabym podzielić się z Wami moimi doświadczeniami związanymi z tworzeniem biżuterii techniką haftu sutaszowego. Pomijając historię sutaszu, oraz pierwszych jego twórców, chciałabym bazując na własnym doświadczeniu, pomóc Wam zacząć tę wspaniałą przygodę. Dowiecie się, jakie materiały będą Wam potrzebne i na co zwrócić szczególną uwagę kompletując pierwsze zakupy.

Kiedy pierwszy raz spotkałam się z biżuterią tworzoną techniką haftu sutaszowego, stwierdziłam, że nie może to być dużo trudniejsze od szydełkowania, robienia na drutach czy innych ręcznych prac… oj, uwierzcie mi, chyba nigdy wcześniej, aż tak się nie myliłam. Pełna zapału, z wielkimi planami jakie to cuda uda mi się stworzyć, skorzystałam z pierwszego napotkanego poradnika – wyliczającego co należy kupić – zamówiłam wszystko i czekałam na paczkę. Nawet nie jesteście w stanie wyobrazić sobie jakież było moje rozczarowanie, kiedy okazało się, że koraliki nie do końca kolorystycznie pasują do sznurków, drobne, ozdobne koraliki są strasznie nierówne, a samych sznurków, chociaż we wszystkich kolorach tęczy, to mam zdecydowanie za mało…

Dziś opowiem Wam,  jak zacząć tworzyć techniką haftu sutaszowego.

Jeśli jeszcze nigdy nie miałaś do czynienia z tą techniką, w pierwszej kolejności zaplanuj co dokładnie chcesz uszyć. Możesz w tym celu przejrzeć bogate galerie sutaszowych prac i wstępnie naszkicować swój własny projekt, bądź też skorzystać z gotowego tutorialu, prezentującego konkretny wzór. Dlaczego to takie ważne? Unikniesz niepotrzebnie wyrzuconych pieniędzy na zbędne koraliki, czy niedopasowane sznurki.

Zastanów się nad tym, jaka paleta kolorystyczna będzie Ci aktualnie najbardziej odpowiadała. Wybierz maksymalnie 3 – 4 kolory i planując zakupy trzymaj się wybranego przez siebie zestawu barw. W sklepach z półfabrykatami do tworzenia biżuterii jest taka mnogość kolorów, form, odcieni koralików, sznurków, kaboszonów, że będziesz chciała mieć je wszystkie, każdy wyda Ci się potrzebny, ba wręcz niezbędny do Twojej pracy, a od tego uwierz mi, prosta droga do zapłacenia fortuny za pierwsze zakupy.

Sznurek sutaszowy, czyli podstawowa sprawa jeśli chodzi o ten typ biżuterii. Na rynku znajdziecie wiele różnych opcji. Sznurek wiskozowy czeskiej firmy PEGA, sznurki nylonowe chińskie, sznurki acetatowe, metalizowane, skręcane. Jest tego naprawdę dużo. Najważniejsza sprawa, aby w jednej pracy korzystać z jednego rodzaju sznurka, o tej samej szerokości, bo ma to ogromne znaczenie, jeśli chodzi o estetykę wykonania. Wiele osób polecało mi, aby zacząć szyć ze sznurków chińskich, bo są sztywniejsze, bardziej mięsiste dzięki czemu łatwiej nad nimi zapanować. Powiem szczerze, że sama nie próbowałam. Zależało mi, aby wszywać w moje prace drobne koraliki, co przeważyło na korzyść sznurków czeskich wiskozowych, które są bardziej miękkie, delikatniejsze, podatne na zawijanie. Nie liczcie na to, że kupując 1 metr z koloru wystarczy Wam na początek. Osobiście właśnie tak myślałam i niestety… po pierwszych zniszczonych sznurkach, które przycięłam na nieodpowiednią długość, zahaczyłam igłą, krzywo złożyłam, splątałam przez co ciężko było go spasować z pozostałymi, musiałam najzwyczajniej czekać na kolejną dostawę. Moim zdaniem 3 metry każdego z 3-4 kolorów, które początkowo sobie założyliśmy to optymalne rozwiązanie. Nie warto kupować po 1 metrze ze wszystkich dostępnych kolorów, bo i tak później będą one zalegały na dnie pudełka.

Kamień centralny – sama początkowo kupiłam kaboszony, czyli kamienie które wymagały podklejenia na filcu, aby doszyć do nich sznurki sutaszu. Z perspektywy czasu wiem, że na początek łatwiejsze do wszycia są koraliki z dziurką. Nie przesadzajcie też z wielkością kamienia. Do kolczyków kuleczki 10-12 mm, do większej zawieszki natomiast 35mm będzie w porządku na początek. Z czasem będzie można zaszaleć i z formą i z wielkością kamieni.

Drobne koraliki do wszywania – nad tym polecam chwilę dłużej się zastanowić. Ważne jest to, jaki efekt chcecie osiągnąć. Moim zdaniem, najlepiej w hafcie sutaszowym prezentują się drobniutkie koraliki, ważne jednak, aby były równe. Sama używam aktualnie całej gamy koralików Toho. Moim zdaniem, są to jedne z najbardziej równych, drobnych koralików dostępnych na rynku. Uwielbiam Toho Round 11/0, drobniejsze 15/0, Toho Treasure, oraz Toho cube 1,5 mm, sprawdzą się również Preciosa Rocaille 11o. Preciosa nieznacznie odbiegają od równości Toho, ale są dużo od nich tańsze. Poza tym, bez problemu w opakowaniu znajdziecie odpowiednie wielkości. Stosunek jakości do ceny jest jak dla mnie na 4+. Na początek warto spróbować, jeśli nie chce się kupować droższych Toho. Zwykłe drobne szklane koraliki, chociaż jeszcze tańsze, to niestety nie zawsze są tak równe i osobiście, zdecydowanie odradzam ich używanie w sutaszu.

Warto kupić kilka większych koralików do wszywania, np. szklanych koralików w kształcie kuleczek, bicone, czy rondelle w rozmiarze ok 4 – 6 mm. Pamiętając o tym, by trzymać się wybranej palety kolorystycznej. Sama chętnie używam czeskich koralików Fire Polish (FP), Swarovski Elements w rozmiarze 4mm (perełki, bicone, beads), lub kuleczek kamieni naturalnych głównie jadeitu w rozmiarze 4mm, lub 6 mm.

Aby w ogóle zacząć szyć niezbędne będą igły. Sama nieźle się nagłowiłam, o co w ogóle chodzi z tymi wszystkimi oznaczeniami rozmiarów igieł. Moja rada: ważne, aby igły dobrać do najdrobniejszych koralików, których chcecie używać. Niejednokrotnie musiałam zmieniać w trakcie szycia igłę, kiedy to okazywało się, że jednak nie che przejść przez wszywany koralik. Polecam Wam zakupić na początek co najmniej jeden karnet (ok 4-5 szt.), bo możecie się zdziwić jak często i w najmniej odpowiednim momencie łamią się igły. :) Polecam Wam igły do nawlekania koralików John James, karnet długich igieł w rozmiarze 12, lub też igły w 3 różnych rozmiarach 10/13 tej samej firmy. Ja uwielbiam swoje długie 12 John James ze względu na odpowiednią elastyczność, długość oraz fakt, że nie haczą sznurków, co często zdarzało się przy igłach z pasmanterii.

Jeśli mowa o igłach to niezbędne są również nici. Niejednokrotnie słyszałam o tym, aby szyć zwykłymi nićmi w dobranym do kolorystyki sznurków odcieniu. Cóż, można… ale po co? Próbowałam wielu różnych nici zarówno zwykłych z pasmanterii, monofilowych, oraz specjalistycznych nylonowych one-g do koralików. Nici Toho One-G są rewelacyjne, nie plączą się, jedyny problem to fakt, że do każdej pracy potrzebujesz inny kolor, poza tym ich cena jest mało zachęcająca, przynajmniej dla początkujących. Ok 10zł za 46 m to zdecydowanie zbyt dużo. Na początek polecam nici monofilowe. Jest to cieniutka żyłka o różnej grubości. Ja używam bardzo cienkiej nici 0,12 mm Conitex 120 (1200m na szpulce) – cena ok. 4 zł. Fakt, iż są przeźroczyste pozwala nam na wykorzystanie ich do każdej pracy. Ich wada – lubią się plątać… oj lubią, zwłaszcza jeśli jednorazowo przygotujemy sobie zbyt długą nić.

Planując pierwszą pracę niezbędne będą metalowe półfabrykaty do kolczyków czy zawieszek – tutaj już pełna dowolność. Bigle, sztyfty – raczej nie kupujcie zwykłych metalowych, bo lubią szybko zmienić kolor, warto kupić posrebrzane lub pozłacane ewentualnie ze stali chirurgicznej.

A co z „lewą” stroną sutaszowej pracy?

Podklejać cienkim filcem, eko skórką, czy jednak podszyć koralikami? Polecam Wam poświęcić więcej czasu i jednak posmarować końcówki klejem, aby się nie strzępiły i ładnie wykończyć koralikami. Wasza praca zyska na lekkości, a uwierzcie mi wcale nie jest to takie trudne.

Potrzebne będą również kleje. Na rynku jest kilka polecanych do sutaszu. Ważne do czego chcecie użyć kleju. Jeśli do podklejenia kaboszonu, czy wykończenia pracy filcem, polecam kleje Bostik All Purpose lub Guterman. Osobiście bardziej lubię ten drugi, ze względu na bardzo precyzyjny dozownik i szybkość schnięcia. Poza tym, w swoich pracach wykorzystuję introligatorski Magic z precyzyjną końcówką – jednak wyłącznie do zabezpieczania końcówek sznurków przed strzępieniem.

Gotową sutaszową pracę warto zaimpregnować, aby chronić ją przed ewentualnym zabrudzeniem, ewentualnie ułatwić późniejsze czyszczenie. Jeśli jednak nie wiecie, czy będziecie tworzyć dłużej, wstrzymajcie się. Moim zdaniem nie jest to niezbędne na początku. Kiedy stworzycie biżuterię, którą będziecie chciały z dumą pokazać światu i założyć do własnej stylizacji – wtedy zainwestujcie w impregnat hydrofobowy.

Dodatkową rzeczą w którą warto zainwestować już na początku jest mata do rękodzieła, koszt maksymalnie 4 zł, a oszczędza ganiania drobnych koralików po całym stole. Dzięki specjalnej, puchatej strukturze mata zatrzymuje koraliki, igły i nici na swojej powierzchni, zapobiegając ich “ucieczce” w trakcie pracy. Stanowi wygodny, miękki podkład dla dłoni i nadgarstków. Można w nią wielokrotnie wbijać igiełki – bez obaw że nam “zginą” gdzieś na podłodze. Mata jest elastyczna i miękka – można ją zwinąć w rulonik lub złożyć i wygodnie spakować np. w podróż. Kiedy ją odkryłam byłam zachwycona. Uwierzcie mi, że nie ma nic bardziej frustrującego, niż szukanie drobnych koralików w czeluściach dywanu typu Shaggy, sprawa z góry skazana na niepowodzenie.

Na koniec ode mnie gotowa lista zakupów do wykonania 3 par prostych kolczyków, do wykonania według załączonego szkicu.

Lista zakupów:

Sznurek sutasz PEGA 100% wiskoza 3mm w sumie ok. 12 metrów. (3,5m – 4 m na każdą parę) ok. 10 zł

6 perełek Swarovski Elements 10mm lub 12 mm (po 2 na każdą parę) ok. 9 zł

30 perełek Swarovski Elements 4 mm lub 5 mm (po 10 na każdą parę) ok. 10, 50zł

6 perełek Swarovski Elements 6 mm lub 8 mm (po 2 na każdą parę) od 6,90 zł/ 10 szt.

Drobne koraliki Toho 11/0. Wykończenie Opaque Lustered, Mettalic, lub Opaque, najlepiej sprawdzi się przy perełkach. Na początek max 5 różnych kolorów (ok 2,5 zł za kolor), myślę, że 3 dopasowane do kolorystyki pereł też spokojnie wystarczą.

Bigle otwarte posrebrzane 3 komplety (ok. 4 zł za komplet)

Nici monofilowe, np. Conitex 120 (1200m na szpulce) (ok. 4zł)

Igły do nawlekania koralików John James rozmiar 12 – 1 karnet (ok 8 zł)

Mata do rękodzieła 4zł

Klej Magic (ok. 3 zł ), w mojej propozycji nie będziecie potrzebować mocniejszego kleju np. Gutterman, czy Bostic.

Mam nadzieję, że mój wpis okaże się dla Was na tyle pomocny, że unikniecie moich wpadek i bez problemu przebrniecie przez pierwsze zakupy :)

Prace Natalii obejrzeć możecie na jej stronie i blogu – zapraszamy!

Artykuł Sutasz – jak zacząć? pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Czy zdarzyło Ci się kiedyś wpatrywać się z zazdrością w ręcznie robioną bransoletkę koleżanki z myślą: „kurcze, też chciałabym umieć coś takiego zrobić?” Zastanawiałaś się, jak zrobić własną biżuterię, dostosowaną do Ciebie pod każdym względem i jeszcze dodatkowo napełniająca Cię całymi pokładami dumy z własnej pracy? Czy przeglądałaś kiedyś rękodzielnicze blogi z przekonaniem, że te wszystkie cuda tworzone są chyba za pomocą czarnej magii? Zawsze chciałaś dowiedzieć się jak samemu zrobić biżuterię, ale nie wiedziałaś od czego zacząć?Jeśli tak, to świetnie się składa – ten kurs jest właśnie dla Ciebie!

W kilku krótkich artykułach postaram się przeprowadzić Cię przez podstawowe zasady tworzenia biżuterii. Zapomnij na chwilkę o wielkich i skomplikowanych projektach – naukę rękodzielniczego latania zaczniemy od chodzenia, a właściwie – raczkowania. Na początek pokażę jak zrobić Ci kilka prostych bransoletek i naszyjników, które możesz bez problemu stworzyć sama, nawet jeśli nigdy wcześniej nie miałaś do czynienia z ręcznie robioną biżuterią. Nauka robienia biżuterii to przyjemność – szczególnie z naszymi darmowymi kursami ;).

1. Bransoletka na gumce

Te proste i efektowne bransoletki zagościły na naszych nadgarstkach już kilka lat temu i nic nie wskazuje na to, żeby miały w najbliższym czasie wyjść z mody. O ich sukcesie przesądziła nie tylko wygoda noszenia i duża swoboda w zakresie łączenia ich ze sobą, ale także fakt, że są bardzo łatwe do zrobienia – nawet dla początkujących.

Do stworzenia takich bransoletek wystarczą dowolne koraliki lub kamienie w kształcie kuli, gumka jubilerska, odrobina kleju, ewentualne charmsy i przekładki, pięć minut wolnego czasu i odrobina chęci ;). Jeśli chcesz wiedzieć jak zrobić bransoletkę na gumce, zerknij na naszego bloga: o, tutaj  lub tutaj.

Bransoletkę możemy urozmaicić poprzez dodanie łącznika – zobacz kurs.

2. Regulowana bransoletka ze sznurka

Niekwestionowany hit wszystkich letnich stylizacji, czyli delikatne i proste bransoletki na sznurkach, regulowane za pomocą przesuwanych węzłów. Sekret ich popularności leży w ogromnych możliwościach ich spersonalizowania. Dzięki przesuwanym supełkom dostosują się do prawie każdego nadgarstka, co czyni z nich doskonały pomysł na prezent dla bliskiej osoby.

Jeśli chcesz dowiedzieć się jak zrobić regulowaną bransoletkę, zaopatrz się w sznurek powlekany, kilka zawieszek, ogniwka i odrobinkę cierpliwości. Zerknij też na nasz kurs.

3. Proste bransoletki z rzemieni

Ogrom różnych kolorów i wzorów rzemieni dostępnych w Pasarcie sprawia, że nawet prosta bransoletka może stać się małym dziełem sztuki. Niektóre z nich są nawet w sowy, sama zobacz. ;)

Do stworzenia tego typu bransoletek wystarczy rzemień lub sznurek, końcówki, zapięcie, klej i troszkę dowolnych ozdóbek. Dokładniejsze instrukcje możesz znaleźć tutaj w wersji z zapięciem magnetycznym, tutaj z karabińczykiem lub tutaj z zapięciem typu toggle. Możesz też spróbować swoich sił z bransoletką podwójną.

Jeśli udało Ci się opanować te trzy podstawowe rodzaje bransoletek, to mam dla Ciebie jeszcze kilka kursów robienia biżuterii, w których możesz je wykorzystać:

• Zestaw czterech bransoletek – klik! 
• Bransoletka trzy w jednym – klik!
• Bransoletka „Pocahontas” – klik! 

4. Biżuteria na lince jubilerskiej

Linka jubilerska daje duże możliwości, jeśli chodzi o biżuterię – dzięki jej niewielkiej średnicy można nawlec na nią nawet koraliki z bardzo drobnymi dziurkami, jest też przy tym wyjątkowo trwała. Jeśli szukasz sposobu na stworzenie delikatnego, eleganckiego naszyjnika z malutkich kryształków – dobrze trafiłaś.

Jeśli chcesz zrobić własną biżuterię na lince jubilerskiej, będziesz potrzebować (oprócz, oczywiście linki i koralików) łapaczek, stoperów, ogniwek i zapięcia. To wszystko może brzmieć bardzo skomplikowanie, ale jest naprawdę bardzo proste – możesz zobaczyć sama w naszym kursie.

Na podobnej zasadzie możesz stworzyć neonowy komplet, naszyjnik z akrylowych kul lub naszyjnik kolię.

5. Bransoletka na drucie pamięciowym

Kolejny punkt na naszej liście prostych, efektownych i wygodnych projektów, które możesz zrobić w kilka minut.

Taka bransoletka to świetny sposób na wykorzystanie koralików, na które nie masz żadnego innego pomysłu. Będziesz potrzebować drutu pamięciowego i oczywiście koralików, możesz użyć też różnego rodzaju zawieszek. Dokładniejsze instrukcje znajdziesz tutaj lub tutaj. Możesz też pobawić się kolorami, tworząc bransoletkę „Tęczę”.

Poniżej przedstawiam jeszcze kilka innych prostych projektów, które możesz z łatwością wykonać sama.

• Naszyjnik z szytych rzemieni –  Zobacz kurs
• Okrągłe kolczyki z rzemienia – Zobacz kurs
• Prosta bransoletka z kaboszonem  – Zobacz kurs
• Naszyjnik z kryształami –  Zobacz kurs
• Naszyjnik z puzzlem  –  Zobacz kurs
• Kolczyki – ceramiczne kule  – Zobacz kurs
• Wężowy naszyjnik  –  Zobacz kurs
• Proste kolczyki na szpilce  –  Zobacz kurs

W kolejnym artykule postaram się przybliżyć Ci temat akcesoriów i półfabrykatów do wyrobu biżuterii, tworząc listę, która (mam nadzieję!) będzie pomocna przy pierwszych zakupach.

Życzę miłego tworzenia i zachęcam do dzielenia się z nami efektami swojej pracy.

Do zobaczenia!

Mada Miotk. Studentka nowych mediów, zakochana w książkach, żaglach i ręcznie robionej biżuterii. Wielbicielka etnicznych wzorów, kontrastowych kolorów i drobnych koralików pod każdą postacią. Na co dzień odnaleźć ją można na facebooku.

Artykuł Jak zacząć przygodę z rękodziełem – pierwsze kroki pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Jak wszyscy handmadeowcy uwielbiamy akcesoria, dzięki którym można ułatwić sobie pracę i zaoszczędzić nieco czasu. Ostatnio pojawiło się u nas sporo nowości, między innymi narzędzia, które przydadzą się każdemu wielbicielowi drobnych koralików. Zapraszam na króciutki przewodnik po akcesoriach do wyrobu biżuterii beadingowej! ;)

1. Młynek do nawlekania koralików

Młynek do koralików to bardzo pomocne narzędzie, jeśli planujemy zrobienie na szydełku szerokiej bransoletki lub naszyjnika w jednym kolorze, lub w wielu kolorach, ale nawleczonych losowo.  To narzędzie potrafi bardzo przyspieszyć naszą pracę – szczególnie jeśli okaże się, że mamy do nawleczenia 5 km koralików ;). W Pasarcie dostępne są trzy rozmiary młynków: młynek w rozmiarze mikro jest plastikowy i świetnie sprawdzi się do mniejszych projektów, na przykład bransoletek, średni młynek (w rozmiarze mini), który możecie zobaczyć na poniższych zdjęciach przyda się do szerszych bransoletek lub naszyjników, a duży będzie niezastąpiony przy tworzeniu większych projektów. Do wszystkich wersji poza najmniejszą dołączone są także specjalne, zakrzywione igły ułatwiające nawlekanie.

Drobne koraliki wsypujemy do młynka w taki sposób, żeby wypełnić go mniej więcej do połowy. W przypadku koralików w rozmiarze 11/0 najlepiej wsypać przynajmniej dwie paczki – wtedy nawlekanie będzie łatwiejsze.

Na igłę nawlekamy nić do sznurów szydełkowych – można je znaleźć tutaj – na której będziemy pracować. Działanie młynka możecie zobaczyć na filmiku:

My dziś bawimy się tak #beads #toho #czechbeads #koralikitoho #koraliki #lovemyjob #zabawa #koralikowelove #pasart #handmade #rekodzielo #jewellery #jewellerymaking

A post shared by pasart (@pasart_pl) on Feb 9, 2017 at 4:48am PST

Igłę trzymamy w taki sposób, żeby nie dotykała ścianek młynka i drugą ręką kręcimy uchtywem, a koraliki same się nawlekają ;)

Kiedy w młynku zostaje już niewiele koralików i dalsze nawlekanie z jego pomocą traci sens, możemy posłużyć się kolejnym pasartowym gadżetem, czyli…

2. Mata do koralików

Miękkie i elastyczne maty do koralików dzięki swojej strukturze zatrzymują koraliki i zapobiegają ich turlaniu się. Są niezastąpione przy wszelkich beadingowych projektach również dlatego, że stanowią miękkie oparcie dla nadgarstków w czasie pracy. Ponadto można je łatwo zwinąć i zabrać ze sobą, a nawet wyprać!

Resztkę koralików z młynka wystarczy wysypać na matę i już ręcznie nawlec na nitkę. 

3. Igły rozdwajane Big Eye

Igła Big Eye, czyli rozdwajane igły do nawlekania koralików to kolejny “must-have”, szczególnie dla osób zajmujących się sznurami szydełkowo-koralikowymi. Zrobione z dwóch zlutowanych na końcach kawałków metalu igły są bardzo cienkie, dzięki czemu można używać ich do nawlekania nawet bardzo drobnych koralików na grubsze nitki, jak na przykład kordonek. Mimo swojej elastyczności są trwałe i nie łamią się tak łatwo jak zwykłe igły. Mogą się przydać też na przykład do nawlekania większych koralików na gumkę.

4. Elastyczne motki

Koraliki nawleczone na nitkę mają bardzo irytującą tendencję do plątania się. Świetnym rozwiązaniem może być użycie właśnie elastycznego motka. Motki tego typu są bardzo pomocne przy technice kunihimo – ułatwiają przekładanie sznurków i pozwalają zabezpieczyć je przed plątaniem się – ale przydają się również przy sznurach szydełkowo-koralikowych, szczególnie tych dłuższych.

Nitkę wystarczy nawlec na motek (bez odcinania jej od szpulki) i przykryć “kapturkiem” motka, żeby ją zabezpieczyć. 

A Wy jakie znacie sposoby ułatwienia sobie pracy z koralikami?

Artykuł Młynek, igły i maty do koralików – akcesoria do wyrobu biżuterii beadingowej pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Twisted Herringbone Stitch to jeden z tych ściegów, który na pierwszy rzut oka wygląda na skomplikowany, ale okazuje się banalnie prosty w wykonaniu. Alicja Czapla przygotowała dla Was króciutki kurs, w którym pokaże, jak zrobić skręcany sznur z koralików TOHO, stosując właśnie Twisted Herringbone Stitch. Ten ścieg będzie idealny do wykonania delikatnych sznurów, które mogą potem posłużyć jako baza naszyjnika czy delikatna bransoletka. Sprawdźcie sami! ;)

Materiały:

• Koraliki TOHO w dwóch rozmiarach: 11/0 i 15/0.
• Cienkie igły – np. John James do nawlekania koralików.
• Nici jubilerskie, np. One-G lub Ariadna Tytan 80.
• Obcinaczki do nitek lub nożyczki.

Wszystkie materiały, niezbędne do wykonania takiego sznura, znajdziecie tutaj. Pamiętajcie, że kurs służy głównie nauce techniki i inspiracji, więc spokojnie możecie zdecydować się na zupełnie inny dobór kolorów ;).

Bierzemy się do nauki! Pamiętajcie, żeby mocno naciągać nitkę.

1. Nawlekamy 4 koraliki TOHO 11/0.

2. Ponownie przewlekamy przez nie igłę z nitką.

3. Nitkę zaciskamy tak, by zrobiło się nam kółeczko i zawiązujemy supełek.

4. Przewlekamy igłę przez dwa koraliki.

5. Nawlekamy tez dwa koraliki TOHO 11/0 i przechodzimy przez jeden.

6. Nawlekamy teraz jeden koralik TOHO 15/0 i przewlekamy po skosie, tak jak to widać na zdjęciu, przez jeden czerwony koralik.

7. W kolejnym kroku ponownie nawlekamy dwa czerwone koraliki i przechodzimy przez jeden TOHO 11/0.

8. Następnie nawlekamy jeden TOHO 15/0 i wbijamy igłę w koralik widoczny na zdjęciu (po skosie).

9. Powinniśmy otrzymać coś takiego:

10. Koraliki dalej dodajemy w ten sam sposób, aż uzyskamy pożądaną długość sznura.

Za pomocą tego ściegu możemy wykonać na przykład sznur do zawieszenia oprawionego kamienia.

Co sądzicie o takich koralikowych łańcuszkach? Dajcie znać w komentarzach! ;)

Alicja Czapla – świeżo upieczona mama. Swój czas aktualnie dzieli na synka, dom, fotografię i koraliki.  Biżuterię robi od kilku lat. Na początku były to proste formy typu koralik nawleczony na drucik. Próbowała też filcowania, decopuage i sutaszu, aż w końcu odkryła beading i to on skradł jej serce. Wciąż szuka nowych pomysłów, stara się robić nowe rzeczy i rozwijać się. Więcej prac Alicji możecie znaleźć na jej profilu na facebooku.

Artykuł Jak zrobić skręcany sznur z koralików TOHO? Twisted Herringbone Stitch pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Na naszym Facebooku i Instagramie często pojawiają się pytania od Was, dotyczące sznurów szydełkowo-koralikowych – jak je robić, jak wykańczać, jak dobrać zapięcie. Dlatego postanowiłam zebrać dla Was w jednym miejscu wszystkie podstawowe informacje dotyczące tworzenia bransoletek na szydełku. Przygotowałam kurs, w którym pokażę, jak zrobić sznur szydełkowo-koralikowy, jakich materiałów użyć i na co zwrócić uwagę. Szydełkowanie wcale nie jest takie trudne, jak się wydaje, zobaczcie sami! ;)

I. Materiały i akcesoria

Wszystko, czego potrzebujecie do zrobienia bransoletki z koralików na szydełku znajdziecie tutaj.

1. Koraliki

To najważniejszy element, którego będziemy potrzebować i jednocześnie najprzyjemniejszy do wybierania ;). Do sznurów szydełkowych najlepsze będą koraliki TOHO w rozmiarach 8/0 i 11/0. Bardziej zaawansowani mogą porwać się na tworzenie z najdrobniejszych koralików 15/0 ;). Tym z Was, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z szydełkiem polecam przede wszystkim TOHO 8/0 – na większych koralikach będzie łatwiej wyłapać ewentualne błędy. Kilka kontrastowych kolorów na pierwszy raz z pewnością wystarczy.

2. Nici 

Tutaj, tak samo jak w przypadku bransoletek na krośnie, niezastąpione okażą się nici Ariadna Talia 30. Do większych koralików możemy użyć także kordonka Karat 8 – to wyłącznie kwestia tego, na jakim materiale wygodniej nam pracować. Przy grubszych niciach robótka staje się bardziej plastyczna i lejąca, ale często też bardziej widać nici pomiędzy koralikami. Najważniejsze jest, żeby nici były na tyle mocne, żebyśmy nie byli w stanie zerwać ich w rękach i żeby przechodziły przez otwory w koralikach. Ich kolor najlepiej dobrać do koloru koralików, ale nie będzie go szczególnie widać – wystarczy, jeśli do ciemnych koralików użyjemy ciemniejszych nici – czarnych czy grafitowych, a do jasnych – białych lub beżowych.

3. Szydełka

Kwestia wyboru szydełka jest bardzo indywidualna. Wielu twórców decyduje się na drobniutkie szydełka 0,7 czy 0,8mm, inni z kolei wolą pracować na szydełkach 1 czy 1,1mm.  Szydełko powinno być też dopasowane do nici, których używamy – w przypadku kordonków, które z założenia są grubsze drobne szydełka mogą mieć problem, żeby złapać całą nitkę. Najlepiej wypróbować różne opcje i sprawdzić, jaka najbardziej nam odpowiada – ja pracuje najczęściej na szydełku 1mm i takie też polecam Wam na początek ;).

4. Igła do nawlekania Big Eye.

Niezależnie, czy będziemy nawlekać koraliki na nici czy na kordonek, prawdopodobnie będziemy potrzebować rozdwajanej igły, np. Big Eye. Więcej na ich temat możecie przeczytać tutaj. Dzięki swojej budowie pozwalają nawlekać nawet najdrobniejsze koraliki, a ponieważ są dosyć długie, nawlekanie jest też dużo szybsze. Może przy prostych bransoletkach nie robi to większej różnicy, ale przy nawlekaniu dłuuugaśnych lariatów czy bardzo szerokich bransoletek każdy centymetr igły jest na wagę złota ;).

5. Elementy wykończeniowe – końcówki, zapięcia, ogniwka i klej. 

Do zakończenia sznura szydełkowego najłatwiej jest użyć zwykłych końcówek do wklejania – do dobierania ich rozmiaru przejdziemy za chwilkę ;). Do wklejenia najlepszy będzie dowolny dwuskładnikowy klej epoksydowy – np. Poxipol. Będziemy też potrzebować zapięcia, kółeczek montażowych, ewentualnych zawieszek czy chwostów – cokolwiek mamy ochotę dodać, żeby nasza bransoletka była bardziej spersonalizowana. Problem z wyborem zapięcia rozwiąże się sam, jeśli zdecydujemy się na użycie zapięcia magnetycznego lub ozdobnego. Możemy też oczywiście zszyć ze sobą początek i koniec sznura, tworząc bransoletkę typu bangle. Tutaj naprawdę wszystko zależy od nas i naszej wyobraźni! ;)

6. Akcesoria beadingowe. 

Istnieje wiele akcesoriów do wyrobu biżuterii, które wprawdzie nie są absolutnie niezbędne do tworzenia szydełkowych bransoletek, ale są niezwykle pomocne. Może to być na przykład mata do koralików, bez której nie wyobrażam sobie nawlekania drobnych koralików – mata sprawia, że grzecznie leżą na swoich miejscach, zamiast turlać się po całym stole ;). Przy długich sznurach przydatne są też elastyczne szpulki, na których możemy owinąć nawleczone koraliki i zabezpieczyć je przed poplątaniem. Jeśli nasz projekt składa się z tylko jednego koloru koralików lub wielu kolorów, ale nawleczonych w sposób losowy, to może przydać nam się też młynek do nawlekania koralików, którego działanie możecie zobaczyć na filmiku:

My dziś bawimy się tak #beads #toho #czechbeads #koralikitoho #koraliki #lovemyjob #zabawa #koralikowelove #pasart #handmade #rekodzielo #jewellery #jewellerymaking

A post shared by pasart (@pasart_pl) on Feb 9, 2017 at 4:48am PST

Wszystkie materiały gotowe? To zaczynamy!

II. Projektowanie wzorów

Zacznijmy od tego, że wiele wzorów możecie znaleźć w Internecie. Wystarczy zerknąć na Google lub Pinteresta i możemy utonąć w ogromie kolorów, schematów i wzorów. Musimy tylko pamiętać, żeby zawsze przy korzystaniu z czyjejś pracy podać jej autora – więcej na temat praw autorskich w handmade możecie przeczytać tutaj.

Jeśli jednak macie własny pomysł i chcecie stworzyć coś od podstaw, to pomocny będzie program do projektowania sznurów szydełkowych jbead, lub jego starsza wersja – dbbead. Program możecie pobrać stąd. Poniżej znajduje się schemat na prostą bransoletkę na 8 koralików w rzędzie (8k) z motywem bargello. W zakładce “pattern” możemy zmienić parametr “width”, czyli szerokość – ilość koralików w rzędzie. Na początek najlepsze będą cieńsze sznury, np. na 6 czy 8 koralików w rzędzie. Kiedy już opanujemy podstawy, możemy zacząć szaleć z wzorami na 15 czy 20k. Musimy tylko koniecznie pamiętać, żeby w bransoletkach szerszych niż 10k zastosować ukośnik zamiast zwykłego sznura szydełkowego, żeby robótka nie zrobiła nam się za sztywna i nie zaczęła się zapadać. Ale ukośnik to temat na inną opowieść, więc może na razie pozostańmy przy sznurach do 10 koralików w rzędzie ;).

Wzór projektujemy przede wszystkim w pierwszej kolumnie, po prostu zamalowując poszczególne kwadraciki na określone kolory. W drugiej kolumnie widzimy wzór z uwzględnieniem przesunięcia koralików, typowego dla sznurów szydełkowych. Trzecia kolumna to natomiast pogląd gotowego sznura. Kwadraciki po prawej stronie natomiast oznaczają ilość koralików w danym kolorze, które musimy nawlec i ich kolejność. Strzałka pokazuje nam kierunek nawlekania koralików.

W zależności od wymiarów nadgarstka, na który robicie bransoletkę wzór, który nie jest powtarzalny, powinien sięgać do 90-100 rzędu.

III. Nawlekanie koralików

Koraliki nawlekamy na nitkę, nie odcinając jej od szpulki. Zaczynamy od miejsca, które oznaczyłam strzałką na wzorze, czyli poniekąd od końca – to wynika z tego, że przerabianie zaczniemy od ostatniego nawleczonego koralika. Nawet jeśli nasz wzór jest rozrysowany do końca, tak jak powyższy (nie składa się z powtarzalnych sekwencji), to warto przed rozpoczęciem szydełkowania sprawdzić, czy ilość nawleczonych koralików wystarczy do stworzenia bransoletki na dany nadgarstek. Żeby to zrobić, wystarczy obliczyć jak długa powinna być nitka z nawleczonymi koralikami, podstawiając dane do wzoru:

ilość koralików w rzędzie x długość bransoletki

Wystarczy pomnożyć ilość koralików w rzędzie razy długość bransoletki, którą chcemy osiągnąć. Na przykład w przypadku bransoletki na 8k w rzędzie na dosyć szczupły nadgarstek, czyli 15cm, musimy nawlec 120 cm koralików. Zawsze warto nawlec ich nieco więcej – łatwiej jest potem nie przerobić wszystkich, niż kombinować z dowlekaniem nowych. Jeśli na końcu zabraknie nam koralików, możemy zawsze uciąć nitkę dość daleko za koralikami i na nią nawlec brakujące koraliki. Jest to o tyle kłopotliwe rozwiązanie, że ciężko określić jak dużo nici musimy uciąć, więc tak jak mówię – lepiej nawlec za dużo koralików niż za mało ;). Podobnie sprawa się ma w sytuacji, w której pomylimy się w sekwencji: jeśli nawleczemy za dużo koralików, możemy ostrożnie, tak żeby nie przeciąć nici, rozkruszyć narzędziami nadmiarowe koraliki. Natomiast jeśli nawleczemy ich za mało, musimy już zawiązać i odciąć nitkę, dołożyć brakujące koraliki i przymocować ją z powrotem – więc najlepiej po prostu uważać przy nawlekaniu ;).

IV Szydełkowanie bransoletki

Jeśli chodzi o samo przerabianie koralików, możecie zerknąć do poprzednich kursów – tego i tego. Ja dzisiaj przygotowałam dla Was tylko krótkie przypomnienie, w którym pokażę Wam przerabianie koralików na przykładzie prostego kawałeczka sznura na 6 koralików z TOHO 8/0. No to szydełka w dłoń i do dzieła!

1. Przesuwamy sobie nawleczone koraliki dalej na nitce i zaczynamy od zrobienia pętelki. Są różne metody, poniżej pokazuję jedną z nich: nitkę owijamy na palcu w taki sposób, żeby się skrzyżowała. Wkładamy szydełko pod nitkę, zahaczamy o górną skrzyżowaną nitkę i przeciągamy przez oczko.

2. Przyciągamy pierwsze 6 koralików bliżej szydełka. Zaciskamy nieco pętelkę. Przyciągamy bliżej pierwszy koralik (krok 1). Łapiemy szydełkiem nitkę zaraz za koralikiem (2) i przeciągamy przez oczko (3). 

3. Tworzymy w ten sposób łańcuszek złożony z 6 koralików (4). Wbijamy szydełko w pierwsze oczko (5), łapiemy nitkę i przciągamy, tworząc kółeczko (6). 

4. Wbijamy szydełko pod pierwszy koralik (7). Przeciągamy go za szydełko i przekładamy nitkę tak, żeby znajdowała się nad nim (8). Przyciągamy kolejny koralik, łapiemy nitkę za nim i przeciągamy przez oczko (9). 

5. Tak samo postępujemy z kolejnymi koralikami. Wbijamy się pod kolejny zielony koralik (10), przesuwamy go za szydełko, przekładamy nitkę nad nim, przysuwamy bliżej kolejny czerwony koralik, łapiemy nitkę zaraz za nim (11) i przeciągamy. Kolejne koraliki dodajemy w ten sam sposób (12).

Jeśli przyjrzymy się naszemu sznurowi, to zauważymy, że koraliki, które jeszcze nie są przerobione układają się w inny sposób – bokiem, a nie otworem do góry.

6. Pokażę Wam teraz, jak zabezpieczyć i zakończyć sznur, czy, jak w tym przypadku, kawałek sznura ;). Wbijamy się pod kolejny koralik w taki sam sposób, jakbyśmy chcieli dodać kolejne koraliki, tylko że przeciągamy przez pętelkę samą nitkę – bez koralików. W ten sposób przerabiamy cały rząd – koraliki ułożą się tak jak poprzednie, otworami do góry. Odcinamy nitkę i przeciągamy przez oczko, zaciskamy i już, nasz sznur jest bezpieczny i nie rozplącze się przy pociągnięciu.

V. Wklejanie końcówek

Dobór odpowiedniego rozmiaru końcówek zawsze stanowi pewien problem. Średnica sznura będzie się zmieniała nie tylko w zależności od ilości koralików w rzędzie i ich wielkości, ale też od tego, jak sztywno będziemy przerabiać koraliki lub jakiej nici użyjemy. Ciężko jest stworzyć jakąkolwiek uniwersalną zasadę, bo każdy superhandmadowiec robi swoje sznury koralikowe odrobinkę inaczej. Żeby pomóc Wam w doborze końcówek przygotowałam tabletkę z przykładowymi wymiarami końcówek, ale podkreślam bardzo bardzo mocno, że są to wartości mocno przybliżone i te końcówki, które pasują do moich sznurów mogą zupełnie nie pasować do Waszych. Jedyną pewną metodą doboru końcówek jest ich przymierzenie do sznura. Najlepiej po prostu zaopatrzyć się w różne rozmiary końcówek na wszelki wypadek. Niemniej tabletka pomoże Wam wybrać, jakie mniej więcej końcówki mogą pasować.

Końcówki najlepiej wkleić za pomocą dwuskładnikowego kleju epoksydowego. Ja używam Poxipolu i nigdy mi się nie zdarzyło, żeby jakiś sznur się nie wkleił ;). Klej tego typu składa się z dwóch tubek, z których wyciskamy taką samą ilość kleju na jakąś podkładkę, karteczkę, czy dołączoną do kleju płytkę. Mieszamy albo za pomocą dołączonej szpachelki, albo używając niepotrzebnej szpilki czy wykałaczki i za jej pomocą też nakładamy klej do końcówek. Jeśli końcówka jest luźna, to kleju można dać trochę więcej, żeby miał szansę dobrze złapać. Zostawiamy do wyschnięcia – najlepiej na 24 godziny.

Teraz wystarczy dołączyć zapięcie i ewentualne ozdóbki i nasze szydełkowe maleństwo jest gotowe! ;)

Jeśli macie jakieś pytania, śmiało zadawajcie je w komentarzach! ;)

Mada Miotk. Studentka nowych mediów, zakochana w książkach, żaglach i ręcznie robionej biżuterii. Wielbicielka etnicznych wzorów, kontrastowych kolorów i drobnych koralików pod każdą postacią. Na co dzień odnaleźć ją można na facebooku lub instagramie.

Artykuł Jak zrobić sznur szydełkowo-koralikowy? Podstawy tworzenia bransoletek na szydełku pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Jak idzie Wam opanowywanie sutaszu? Mam nadzieję, że jesteście spragnieni wrażeń, bo dzisiaj przychodzę do Was z kolejnym tutorialem – kurs sutaszu. Jak krok po kroku uszyć wisior soutache – wszywanie ślimaczków bez koralików. Jesteście spragnieni wiedzy? Oby tak, bo stopień trudności rośnie wraz ze stopniem piękna :) Soutache to pracochłonna technika, ale szyta, piękna biżuteria ożywi każdy strój i doda pewności siebie.

Dla tych, którym umknęły poprzednie filmy mała ściąga :

• Technika sutasz (soutache) jak zacząć – Sznurki i materiały do sutaszu. 
• Kurs sutasz.  Jak krok po kroku zrobić wisior soutache

Co będzie nam potrzebne:

• sznurki sutasz – ja wybrałam pege acetat w trzech niebieskich odcieniach. ale zachęcam Was do zapoznania się ze wszystkimi kolorami i wybranie swoich ulubionych :)
• płaski kamień z dziurkami – w moim wypadku masa perłowa
• koraliki toho w rozmiarze 8 – dopasowane kolorystycznie
• koraliki toho w rozmiarze 11 
• krawatkę – wybierzcie taką, która Wam najbardziej odpowiada
• cienkie igły – moje ulubione to John James 10/13. Zwykłe igły mogą zaciągać sznurki lub być za grube. A z takimi ciężko się pracuje.
• nić monofilowa,
• nici do haftu – jeśli chcecie zrobić pikotki
• klej– ja użyłam hasulithu i magika do zabezpieczenia sznurków
• precyzyjne nożyczki
• filc dekoracyjny lub eko skórka itp

Wszystko macie? No to zapraszam na sutaszową ucztę. Mam nadzieję, że Was zainspiruje i przekona do działania.

Wszystkie materiały potrzebne do szycia znajdziecie tutaj. Zachęcam Was do wybrania swoich ulubionych kolorów. Na nich będzie Wam się lepiej pracowało :)

Pochwalcie się wynikami :) i zachęcam Was jeszcze raz do komentowania, zadawania pytań i pisania co chcielibyście zobaczyć w kolejnych tutorialach :)

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów biżuterii ręcznie robionej. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Pozdrawiam serdecznie

Justyna z GithagoArt

Justyna Kąkol znana także jako GithagoArt. Miłośniczka kolorowych sznurków i dobrych kamieni. Wraz ze swoim czarnym jak noc kotem tworzy tutoriale poświęcone hand made i DIY. Ciągle wpada na nowe pomysły, które najbliższe otoczenie musi znosić i przyjmować z entuzjazmem. Trochę wiedźma, trochę dziecko kwiatów. Kocham to co robię i chcę zhandmadować świat :)

Artykuł Kurs sutaszu. Jak krok po kroku uszyć wisior soutache – wszywanie ślimaczków bez koralików pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Kochane handmaderki! Mam dla Was mało odkrywczą, ale jakże ważną wiadomość – zbliża się jesień :). Wieczory robią się coraz zimniejsze i dłuższe, a to zachęca do zalegania z herbatą, kocykiem i handmade. Taki właśnie czas, jest idealny do nauczenia się nowej techniki biżuteryjnej. Obiecałam Wam ostatnio tutorial na haft koralikowy, dlatego spełniam swoją obietnicę i ogłaszam, że od dzisiaj uczymy się nowości! Z poniższego video nauczycie się jak obszyć kaboszon koralikami TOHO™. Śledźcie kanał, bo pojawią się następne lekcje :).

A tu małe przypomnienie dla tych, którzy jeszcze nie widzieli video o materiałach :)

A teraz do rzeczy :) czego będziemy potrzebować, żeby obszyć swój pierwszy kaboszon?

• ostre nożyczki
• kaboszon – u mnie owalny, ale jeśli macie ochotę może być też okrągły (nie zaczynajcie od kwadratów i łezek)
• koraliki toho rozmiar 11
• koraliki toho rozmiar 15
• podkład do haftu koralikowego
• igły
• nici
• klej u mnie hasulith

Potrzebne koraliki i materiały w dużej mierze zebrałam tutaj. Oczywiście nie zapominajcie, że kolory koralików i kamień, który wybrałam do tutorialu mają być dla Was tylko inspiracją :) serdecznie zachęcam do odwiedzenia sklepu i przejrzenia koralików toho i cudownych kaboszonów, bo jest w czym wybierać :)

A teraz przenosimy się na youtube i uczymy się podstaw haftu koralikowego :)

W ramach motywacji – dla tych, którym się wydaje, że taka podstawa to za mało. I że już na wstępie troszkę im się nie chce :) pokazuję kilka moich pierwszych prac tą techniką, kiedy dopiero się uczyłam i umiałam tylko obszywać kaboszon :)

A w następnym video nauczę Was obszywać wszystko murkiem :)

I jak wrażenia? Zainspirowane? Czekam na Wasze pytania i sugestie :)

Pozdrawiam cieplutko :)

Justyna z GithagoArt

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów biżuterii ręcznie robionej. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Justyna Kąkol znana także jako GithagoArt. Miłośniczka kolorowych sznurków i dobrych kamieni. Wraz ze swoim czarnym jak noc kotem tworzy tutoriale poświęcone hand made i DIY. Ciągle wpada na nowe pomysły, które najbliższe otoczenie musi znosić i przyjmować z entuzjazmem. Trochę wiedźma, trochę dziecko kwiatów. Kocham to co robię i chcę zhandmadować świat :)

Artykuł Haft koralikowy – jak obszyć kaboszon koralikami TOHO™ pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Kiedy kupujemy nową biżuterię, w której  zakochaliśmy się od pierwszego wejrzenia – wiemy, że chcemy żeby została z nami jak najdłużej. Niestety z biżuterią jest trochę trudniej niż z ubraniami. Nie wystarczy pervol, żeby czerń była jak nowa, a kolory zachowały swój blask. Jest delikatniejsza i nie wrzucisz jej do pralki. (Jeśli wrzucisz, to mocno odczujesz swój błąd) Istnieje jednak wiele sposobów żeby nasze cudeńka cieszyły się dobrym wyglądem i zostały z nami na dłużej. Za chwilę podpowiem Wam co robić by przedłużyć trwałość biżuterii.

Zajmuję się głównie biżuterią sutaszową i haftem, ale jestem przecież dziewczyną i nie jedno już widziałam, kupiłam, miałam na sobie i zniszczyłam przez złe użytkowanie.

Mądrzejsza o doświadczenia z psucia ulubionych kolczyków i wisiorów, a także o straty w postaci: „znalazłem Twój kolczyk i go zjadłem. Drugi ci zostawiłem, zrób sobie wisior” – postanowiłam Wam zrobić małe kompendium z serii „kochasz swoją biżuterię? To nie kładź jej samotnie na półce, bo kot ją znajdzie i zje”. Ale po kolei.

Niezależnie czy mówimy o biżuterii sutaszowej, srebrnej, złotej, drewnianej, filcowej czy wire wrapping – każda może się zniszczyć jeśli po jej noszeniu nie zadbamy o jej bezpieczeństwo. Będę teraz pisać ogólnie o potencjalnie możliwych uszkodzeniach nie zwracając uwagi na techniki. A Wy dopasujcie sobie to wszystko do tego co robicie ze swoją biżuterią, kiedy zmęczone przekraczacie próg domu po powrocie z pracy/zakupów/randki czy innych miejsc z których się wraca :)

Po 1 (jeśli zastosujemy się do tego, to reszta punktów będzie niepotrzebna) Znajdźmy miejsce w którym zakodujemy sobie, że zostawiamy biżuterię. Jeśli zastanawiacie się nad zakupem, lub zrobieniem ekspozytorów to zapraszam Was na tekst o przechowywaniu biżuterii. Może jeszcze nie widzieliście a potrzebujecie inspiracji :)

Po 2 nigdy, przenigdy nie zostawiamy biżutów w łazience na umywalce, pralce czy szafce. Łazienka to takie magiczne miejsce, które zawsze zassie gdzieś jeden kolczyk, czy pierścionek i nawet najczarniejsza magia nie sprawi, że go od razu znajdziecie. Pomijając już ten fakt. Wilgoć w łazience i możliwość utopienia prac w wodzie powinny dać Wam do myślenia. Srebro i elementy posrebrzane źle znoszą namaczanie. Pamiętajmy że w biżuterii mamy różne kamienie. Oczywiście mogą to być diamenty, których nic nie ruszy i które przetną nam lustro jeśli ich odpowiednio użyjemy, ale umówmy się, że jest to raczej wyjątek. Koraliki lubią się odbarwiać. Niektóre po zetknięciu z wodą wręcz ociekają farbą. Z kolei te które mają w sobie materiał (tak jak np filc czy sutasz) mogą nasiąknąć wodą. Jeśli tego nie zauważymy i po prostu schowamy je w woreczek, to po jakimś czasie możemy odkryć bardzo przykrą niespodziankę w postaci nowego,  zielonego życia w szufladzie. Jeśli już trzymacie skarby w łazience, to zadbajcie o to, żeby zawsze ułożyć je w odpowiednim bezpiecznym miejscu, w którym prysznic, zwierz, ani mały człowiek nie będą grzebali.

Po 3 Skoro już jesteśmy przy łazience – prysznic, wanna, balsamy do ciała, fluidy, pudry i perfumy (tak, one też, nawet jeśli wydaje się, ze są przeźroczyste i nieszkodliwe) to nie najlepsze towarzystwo dla cudeniek, które mamy na sobie. Jeśli robimy makijaż, to odczekajmy przynajmniej kilka minut zanim założymy na siebie kolczyki. Jeśli nakładamy fluid palcami, to pamiętajmy o zdejmowaniu pierścionków, a nawet bransoletek i dokładnym umyciu rąk. O ile biżuterię z metalu, plastiku czy innego gładkiego tworzywa możemy wyczyścić gąbeczką o tyle sutasz, czy haft może już być nie do odratowania. Nawet jeśli był zaimpregnowany. Można próbować czyścić takie prace w letniej wodze z delikatnym płynem, ale jest ryzyko, że osłabimy sznurki, nici czy że pod wpływem tarcia puści klej. Dlatego lepiej dmuchać na zimne i nie wpuszczać biżuterii do łazienki w trakcie upiększania się.

Po 4 No dobrze to jeszcze o wodzie. Skoro już powiedziałam, że prysznic i wanna nie – to analogicznie morze, jezioro czy basen również nie. Zawsze warto mieć ze sobą woreczek w którym bezpiecznie schowamy naszą biżuterię na czas wodnych wariacji.Ostatecznie nie dość, że możemy ją uszkodzić, to przecież tym bardziej prawdopodobna jest jej utrata. Jeśli zdarzy Wam się wpaść w burzę śnieżną, czy nawałnicę – nie zapomnijcie wysuszyć biżuterii zanim ją gdzieś schowacie (w przeciwnym razie patrz pkt 2 – fragment o żyjątkach) No i wszelkie herbato/kawo/soki są super kiedy się tworzy, piękne wyglądają na zdjęciu z biżuterią, ale niekoniecznie nadają się do egzystowania z nią w formie kontaktowej :) czyt: jeśli się wyleje, to może się już nie sprać.

Po 5 Skoro już o przyrodzie to przestrzegę Was jeszcze przed słońcem. Nie tylko skóra źle znosi opalanie. Biżuteria, pod wpływem ostrego słońca wyblaknie. Szczególnie jeśli mówimy o sznurkach czy tworzywach sztucznych. Dlatego Waszych ekspozytorów, czy szkatułek ze skarbami nie trzymajcie na parapecie, czy stoliku gdzie jest szczególnie duże nasłonecznienie.

Po 6. Nie mieszajcie ze sobą różnych metali i typów. Niektóre wchodzą ze sobą w reakcję i mogą się poważnie uszkodzić. Broszki niezabezpieczone odpowiednio mogą uszkodzić delikatniejsze kolczyki (i odwrotnie). Bardzo dobrym sposobem jest owinięcie biżuterii w bawełniany materiał, lub choćby ręczniczek papierowy i włożenie jej do osobnych woreczków strunowych, które możecie dostać w różnych rozmiarach. Wiem, wiem – myślicie sobie teraz “komu by się chciało”. A no przyznam szczerze że mnie czasem niekoniecznie. Dlatego dobrym rozwiązaniem na przechowywanie biżuterii którą zakładacie rzadziej, są przegródki wyłożone materiałem, wtedy jest bezpiecznie i mniej zachodu. Zawsze możecie je schować do szuflady i ani woda, ani słońce, ani żaden szalony gnom się do nich nie dorwą :)

Po 7 Nie śpimy w biżuterii. Ok przyznaję się bez bicia, że sama śpię w dwóch pierścionkach, których nigdy nie zdejmuję. Ale biżuteria hand made jest bardzo podatna na zniszczenia. Spanie w kolczykach wire wrapping, czy sutaszowych jest nie tylko nie wygodne, i może być szkodliwe dla nas samych (chyba że lubimy skaryfikacje na szyi, czy policzku) ale też prawie na 100% je uszkodzi. Nie dość, że same w sobie są zazwyczaj cięższe i kiedy je nosimy to je w pewien sposób zużywamy (mówię o ruchomych częściach np przy biglach, czy też zapięcia w przypadku bransoletek, bo o spanie w broszce czy spince nikogo nie podejrzewam) To jeszcze nie damy im na spokojnie odsapnąć w nocy. Miejcie litość. Biżuteria też chce spać :)

Po 8 Inni mieszkańcy. Niezależnie czy jest to rodzic, mąż, dziecko, kot, chomik, flaming czy agama. Każde z wyżej wymienionych może sprawić, że coś się nam zgubi, lub zniknie na zawsze w czeluściach klatek i żołądków jeśli nie zabezpieczymy naszej biżuterii jak należy. Odkąd mam moje ekspozytory Lucky raczej się nimi nie interesuje, ale dalej na widok chwostów dostaje ataku miłości do mody boho i próbuje je za wszelką cenę zdobyć dla siebie. Dlatego jeśli mieszkacie z kimkolwiek (nawet jeśli nie ma kleptomańskich zapędów) to warto nie zagracać przestrzeni rozrzucaniem biżuterii i trzymać ją w przeznaczonym do tego miejscu.

To chyba tyle. Jeśli zastosujecie się do powyższych wskazówek istnieje duża szansa, że biżuteria, którą tak kochacie dożyje sędziwego wieku. A żaden członek Waszej rodziny nie zostanie oskarżony o zgubienie, lub zeżarcie czegoś ;) A może przychodzi Wam do głowy jeszcze coś co powinnam uwzględnić?

Pozdrawiam Was serdecznie

Justyna z GithagoArt

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów biżuterii ręcznie robionej. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Justyna Kąkol znana także jako GithagoArt. Miłośniczka kolorowych sznurków i dobrych kamieni. Wraz ze swoim czarnym jak noc kotem tworzy tutoriale poświęcone hand made i DIY. Ciągle wpada na nowe pomysły, które najbliższe otoczenie musi znosić i przyjmować z entuzjazmem. Trochę wiedźma, trochę dziecko kwiatów. Kocham to co robię i chcę zhandmadować świat :)

Artykuł Jak przedłużyć trwałość biżuterii? pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Dziś pokażę Wam jak zrobić naszyjnik w iście jesiennym stylu. Jesień to taka pora roku, w której kawa jest zastępowana herbatą. Taką z miodem i cytryną lub pomarańczą. Właśnie myśl o takiej jesiennej herbacie zainspirowała mnie do stworzenia tego naszyjnika. Od razu zrobiło mi się cieplej, bo pasja rozgrzewa prawie tak samo jak ta herbata :).  Do dzieła!

Standardowo na początek przedstawiam Wam materiały które będą nam potrzebne do dalszej pracy:

Herbatka :)

Rzemień jubilerski – 4mm u mnie naturalny

Baza zawieszki na kaboszon – 3x zawieszki na kaboszony 14mm i 2x zawieszki na kaboszony 12mm

Kaboszony – kaboszony z kamienia 2x tygrysie oko 14mm i 2x mokait 12mm i 1x karneol 14mm

Kółka montażowe – kółka otwarte 5 i 8mm

Przekładki jubilerskie – 2x tunel ażurowy 20 x 6mm

Krawatki – 6mm x 13mm x 10mm, otwór 6-5mm

Zapięcie jubilerskie – zapięcie magnetyczne otwór 4,5mm

Chwosty – mini chwosty 20mm w jesiennych kolorach

Zawieszki – piórka i listki, idealnie pasujące do stylu boho. Piórka mają wymiary: 21mm x 5mm x 2mm, a listki: 37mm x 10mm x 1,5mm

Klej jubilerski – potrzebny do wklejenia kamienia w bazę, u mnie jest to Magic

Narzędzia jubilerskie – nożyczki, kombinerki

Wszystkie produkty potrzebne do wykonania naszyjnika znajdziesz tutaj. Pamiętaj, że ostateczny wygląd naszyjnika zależy od Twojej weny twórczej i użytych materiałów. Wystarczy, że postawisz na inną kolorystykę elementów, a Twój naszyjnik zyska zupełnie inny charakter, niekoniecznie jesienny :). Nie bój się eksperymentować z materiałami, bo to największa frajda w handmade.

1. Wszystko gotowe? No to do dzieła! Zaczynamy od przygotowania poszczególnych elementów.

No i najważniejsze herbatka ;). Przepis pozostawiam Wam Dziewczyny – w końcu każda lubi inną :).

2. Rzemień (1m) przecinamy na pół – 50 cm będzie długością wyjściową, przy czym na koniec pracy każdy może skrócić go wg własnego uznania.

3. Wymieniamy ogniwka w chwostach – w standardzie są złote, ja zamieniam na pasujące 8mm w kolorze antycznego brązu.

4. Przygotowujemy kaboszony i bazy do nich. Na środek bazy dajemy klej Magic i mocno dociskamy. Nie przejmujcie się jeżeli klej trochę wyjdzie poza bazę. Nadmiar możemy zebrać patyczkiem, a Magic po wyschnięciu robi się przeźroczysty więc nie będzie tego widać.

5. Kaboszony zostawiamy przynajmniej na godzinę, by klej chociaż trochę złapał.

6. W tym czasie możemy się wziąć za nawlekanie ogniwek 8mm i krawatek na rzemyk. Lecimy wg schematu : ozdobna przekładka → 11 ogniwek → krawatka → 7 ogniwek → krawatka → 7 ogniwek → krawatka → 11 ogniwek → krawatka → 11 ogniwek → krawatka → 7 ogniwek → krawatka → 7 ogniwek → krawatka → 11 ogniwek → ozdobna przekładka.

7. Teraz układamy sobie naszyjnik na płasko i patrzymy jaki schemat ozdobny będzie nam najbardziej pasował. U mnie początkowo przedstawiał się tak:

8. Zaczynamy od środka naszyjnika w którego centrum umieszczamy medalion z czerwonym kaboszonem. Do montażu bierzemy ogniwka 5mm.

9. Następne krawatki zajmą nam duże piórka.

10. Kolejne to medaliony 14mm i ostatnie medaliony 12mm. Wszystkie krawatki mamy już zajęte. Teraz będziemy dodawać chwosty i małe piórka. 2 małe chwosty umieszczamy na 2 ogniwkach znajdujących się najbliżej ozdobnej przekładki (końcówki naszyjnika).

11. Kolejne 2 pomiędzy krawatką z dużym piórkiem a medalionem z brązowym kamieniem. Mamy tutaj 7 ogniwek i chwościk umieszczamy na środkowym, montując go małym ogniwkiem, o tak:

12. Piórka montujemy na każdej wolnej przestrzeni dokładnie pośrodku ogniwek. Czyli tam gdzie mamy ich 11 to na szóstym, tam gdzie mamy ich 7 to na czwartym.

13. I wiecie co? To już prawie koniec :) Pozostało nam dopasować długość – tutaj wszystko zależy od Waszych upodobań i urody. Ja swojego bardzo nie skracałam, ale może niektóre z Was wolą takie bliżej szyi.

14. Gdy już dobierzemy odpowiednią długość zabieramy się za montaż końcówek. Otworki wypełniamy klejem Magic i dociskamy rzemyki. Tutaj chwilowo musimy się pożegnać. Musimy zaczekać, aż klej dobrze zwiąże.

15. Ja czekałam całą noc i tym samym kubek z herbatą zastąpiłam poranną kawą :).

Gotowa praca prezentuje się tak:

A ja na samą myśl o nim zapragnęłam sweterka w miodowym kolorze (Mąż zadowolony pewnie nie będzie, ale co tam – może zauważy tylko naszyjnik ;) ) .
To ja idę na zakupy, a Wam życzę udanego tworzenia. I przede wszystkim pamiętajcie, że powyższa praca to tylko jedna z możliwości. Jak wiele umysłów tak wiele inspiracji, a na stronie Pasartu na pewno znajdziecie wiele cudeniek dzięki którym wprowadzicie w w życie swoją koncepcję. Z radością zobaczę Wasze pomysły! Oznaczajcie Wasze naszyjniki #kurspasart, byśmy mogli je podejrzeć :). Trzymajcie się ciepło!

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów biżuterii ręcznie robionej. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Paula Ziemska – przygodę z biżuterią zaczynałam jako twórca bransoletek ze sznurków, co jakiś czas próbując uczyć się czegoś innego. Małe koraliki odkryłam gdy chciałam zrobić bransoletkę na szydełku – niestety mój plan się nie powiódł. Obsługa szydełka okazała się całkowitą klapą (do dnia dzisiejszego nie ogarnęłam tematu), za to moim przeznaczeniem okazała się igła. Beading całkowicie zawładnął moim sercem i chociaż po roku nadal uważam się za żółtodzioba próbuję i uczę się dalej :). Efekty mojej pracy możecie zobaczyć na moim profilu na fb.

Artykuł Jak zrobić naszyjnik w jesiennym stylu? pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Szyjesz, szyjesz i nagle bum: kończy (lub co gorsza urywa!) się nić, a końca projektu jeszcze nie widać. Co teraz? Najprostszym i jednocześnie najlepszym rozwiązaniem jest węzeł baryłkowy, dzięki któremu bez problemu dowiążemy nić. Supełek jest bardzo mocny i łatwy do zrobienia. Jego zaletą jest to, że im mocniej nici się naciąga, tym węzeł staje się mocniejszy. W tym wpisie Alicja Czapla pokaże Wam jak dowiązać nić i uratować projekt :).

1. Do jego wykonania potrzebujemy oczywiście dwie nitki.

2. I układamy je tak jak to widać na zdjęciu. Obkręcamy jedną końcówkę nitki dookoła drugiej 3 razy.

3. Następnie przekładamy nić którą owijaliśmy do środka, tak jak to widać na zdjęciu. W tym miejscu zrobi nam się oczko.

4. Owijamy drugą końcówką nić na tej samej zasadzie co pierwszą.

5. I przekładamy ją przez oczko ale od drugiej strony.

6. Teraz naciągamy nici pilnując by końcówki nie wypadły z oczka. Naciągamy je mocno by supełek nam się ładnie zacisnął.

7. Ucinamy końcówki i mamy gotowy supełek.

Prawda, że to proste :)? I problem z głowy, już wiecie jak dowiązać nić :)!

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów biżuterii ręcznie robionej. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Alicja Czapla – świeżo upieczona mama. Swój czas aktualnie dzieli na synka, dom, fotografię i koraliki.  Biżuterię robi od kilku lat. Na początku były to proste formy typu koralik nawleczony na drucik. Próbowała też filcowania, decopuage i sutaszu, aż w końcu odkryła beading i to on skradł jej serce. Wciąż szuka nowych pomysłów, stara się robić nowe rzeczy i rozwijać się. Więcej prac Alicji możecie znaleźć na jej profilu na facebooku.

Artykuł Jak dowiązać nić? Węzeł baryłkowy pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Spotkania rekodzielnicze. Każdy słyszał o czymś takim, ale nie każdy był. Część osób może i rozważała, ale w końcu nie poszła, bo “coś tam”. Sama przed pierwszym takim spotkaniem troszkę panikowałam i nie wiedziałam czy iść, czy nie iść. Bo na grupie jestem krótko, bo jestem ruda, a może ktoś nie lubi rudych, bo szyję sutasz, a może tam ktoś szyje lepiej i będzie mi głupio?  Jeśli choć raz pomyślałyście, że fajnie by było poznać się w realnym świecie, ale w internecie łatwiej, bo “mogę być kim chcę”. Albo, że (co jest najgorsze) nie macie jeszcze takich umiejętności, żeby się pochwalić to przychodze do Was z tym tekstem. Nie musicie mieć się czym chwalić. Wystarczy, że łączy nas jedno zamiłowanie. Powiem Wam dzisiaj trochę o spotkaniach rękodzielniczych – czy warto na nie iść?

Tworzenie rękodzieła to nie jest takie hop siup. Nie wystarczy usiąść pod kocem – wziąć igłę czy szydełko i zdolności same się objawią. Niestety – to tak nie działa. Zanim dojdziemy do zadowalających efektów, musimy się uczyć. Szukać tutoriali, pytać bardziej doświadczone koleżanki. Szczególnie jeśli wymyślimy sobie trudną technikę i chociaż próbujemy to za nic nie umiemy sami zacząć,albo rozwinąć tego co już umiemy.

Całe szczęście żyjemy w pięknych czasach, kiedy posiadając dostęp do internetu jesteśmy w stanie poszukać sposobów. Nie musimy iść do Pani Kasi (imię przypadkowe) spod trójki, która zmusi nas do zjedzenia paskudnego ciasta z zakalcem zanim zdradzi nam, jak zrobić półsłupek. Dzisiaj wystarczy otworzyć komputer, znaleźć odpowiednią grupę na facebooku, czy też forum i po prostu wejść w społeczność.

Kiedy zaczęłam szyć sutasz nie było jeszcze tutoriali. Całe szczęście ktoś wpadł na to, żeby założyć sutaszową grupę na fb. Dzięki temu mogłam się dowiedzieć kilku bardzo ważnych rzeczy. Takich, na które może i bym sama wpadła, ale zmarnowałabym dużo czasu zanim by się to wydarzyło. Oczywiście techniki nikt Was nie nauczy. To zdobywa się z doświadczeniem. Ale rady, które możecie otrzymać, kiedy jesteście w miejscu pełnym takich jak Wy pasjonatek sa bezcenne.

Sama nie wiem jak to się stało, że wgryzłam się w tamtą grupę tak, że na jakiś czas zostałam jej administratorką. Mimo, że wtedy jeszcze o sutaszu nie wiedziałam tyle co teraz – podobało mi się budowanie tych internetowych znajomości. Czułam, że znajduję z kimś wspólny język. To było super uczucie.. Schodki zaczęły się, kiedy dziewczyny stwierdziły, że warto by zrobić jakieś spotkanie. Wiecie jak to jest. Część osób znacie, części nie. Ja i mój zakompleksiony mózg pomyśleliśmy :

“Ej Justyna po co masz tam jechać jak jeszcze nie znasz tej techniki na tyle dobrze. Nie masz się czym pochwalić, ani co pokazać. Będziesz tam siedzieć jak kołek, bo dziewczyny znają się lepiej, a Ty jednak przy swojej pracy nie poświęcasz na tyle dużo czasu żeby wszystkie poznać. Nawet nie znasz imion niektórych osób. A do tego jeszcze jesteś adminem, a to już jest powód żeby Cię nie lubić.”

 Takie własnie komunikaty słała mi moja pokręcona głowa. Zaczęłam szukac wymówek, a największym było że spotkanie miało być w Warszawie a ja przecież jestem ze Śląska. Że też żadna z tych klepek mózgowych nie powiedziała mi wtedy, że nie idziemy na spotaknie regionalne gdzie Śląsk bierze pały, a Warszawa maczety i się spotykamy na polu bitewnym. Tylko idziemy pogadać o sutaszu, igłach i nitkach… Cóż. Brawa dla tej pani.

Szczerze miałam więcej obaw niż radości z tego że mamy się spotkać. To niesamowite, bo przecież skoro można z każdym pogadać przez internet, to przecież na żywo także. Ale i tak się stresowałam. Najbardziej tym, że nikt się do mnie nie odezwie i że będę odczekiwać odpowiednią ilość czasu żeby wyjść i żeby nie było głupio.

Nie wiem z czego wzięły się takie głupie myśli. Faktycznie na grupie czasem dziewczyny mnie czasem skrytykowały jak coś źle zrobiłam. Ale nie po to żeby było mi przykro. Tylko po to żebym się czegoś nauczyła. Była to krytyka jak najbardziej konstruktywna, uzasadniona i miła.

W końcu po ogromnej walce z moim mózgiem stwierdziłam, że jadę. Przeciez mnie tam nie zjedzą. Znam te dziewczyny. Może nie wszystkie i nie jakoś super. Może tylko z obrazków, które wrzucają na grupę, ale łączy nas pasja, miłość do rękodzieła i chęć dzielenia się tym z innymi.

I wiecie co? To była rewelacyjna decyzja. To pierwsze spotkanie mimo niesamowitego bólu głowy wspominam wspaniale. Siedziałyśmy sobie, piłyśmy kawę, szyłyśmy. Ciągle kursowałyśmy od krzesła do krzesła żeby się przemieścić i móc lepiej poznać. Dziewczyny pokazywały sobie patenty na różne rzeczy. Uczyły nowych technik. Tak po prostu. Nie wiem nawet, kiedy minął ten czas i trzeba było wracać do domu. Pamiętam, że wracałam wtedy busem i myślałam sobie „ale mam najfajniejsze hobby świata”.

Skąd u mnie taki powrót wspomnień? Ponieważ ostatnio miałam okazję uczestniczyć w spotkaniu grupy pasartowej.  Zupełnie spontanicznie skrzyknęłyśmy się z dziewczynami z Warszawy i okolic. Grupa pasart jest dosyć nową grupą, a miałam wrażenie, że znamy się od zawsze. Najfajniejsze było poznawanie się na zasadzie „aaaa to ty wrzuciłaś to i to?” „aaa Ciebie kojarzę z tego i z tego”. Wiecie okazało się,, że choć część z nas zna się z innych spotkań, to druga część się kompletnie nie znała. Mnie dziewczyny kojarzyły z tutoriali. Wychodzi na to, że moją kudłatą głowę jednak łatwo zapamietać. I kiedy tak się poznawałyśmy zastanowiłam się przez chwilę – czy któraś z tych dziewczyn przed wejściem do kawiarni pomyślała sobie to co ja myślałam kilka lat wcześniej: „A co jeśli mnie nie polubią?”

Nie ma opcij. Każda z nas ma innych charakter, każda zajmuje się czymś innym, ale łączy nas pasja. Takie hobby wyzwala w człowieku pozytywne emocje. Każda z nas robi coś wyjątkowego i to nas łączy do tego stopnia, że na takich spotkaniach jest po prostu wspaniale. A buźki nam się nie zamykają. Bardzo podobały mi się miny osób, które wchodziły do kawiarni i widziały nas zaraz przy wejściu :D nie wiedziały czy wchodzić dalej, czy uciekać. Szczególnie panowie mieli nieco zdezorientowane miny, ale dzielnie przechodzili obok…co prawda bliżej ściany niż nas, ale jednak :D

Ok – powiedzmy sobie szczerze. Zamknięcie kilkunastu kobiet w jednym ciasnym pomieszczeniu może być ryzykowne zgadzam się. Ale jeśli rzucić im trochę koralików, igieł i nici a do tego trochę kawy, albo rozgrzewającą herbatkę – to nie ma żadnego ryzyka  (chyba że jakiś śmiałek zechce im odebrać te dobrodziejstwa… wtedy armia Napoleona, może się schować pod tym zakoralikowanym stołem, bo nam się koralików nie odbiera)

jak już  wspomniałam – spotkanie odbyło się w sympatycznej kawiarni. Dzięki Monice, która zorganizowała całość i zarezerwowała miejsce miałyśmy cały ogromny stoik dla siebie. Nie wiem co było nafajniejsze.

• Czy to że mogłam popodziwiać prace, które dziewczyny ze sobą przytargały
• czy to, że dowiedziałam się, że moje tutoriale są fajne i czytelne i że chętnie się z nich korzysta a biżuteria, która powstaje jest rewelacyjna.
• Czy to że dostałyśmy od pasartu po małym motywacyjnym upominku.
• A może to ze usiadłyśmy sobie i pohaftowałyśmy na żywo, a nie przez szkło.
• Albo to, że co jakiś czas zmieniały się grupki osób z którymi się rozmawiało. 

No serio nie wiem. Wiem za to, że było rewelacyjnie. I mam nadzieję, że następne spotkania odbędą się w jeszcze szerszym gronie. Może łatwiej będzie mi w końcu zapamiętać imiona, bo z tym (jak już wszyscy zebrani wiedzą) jestem bardzo kiepska.

Pisze ten tekst bo pomyślałam sobie, że może któraś z Was zastanawiała się czy przyjść, albo tak jak ja myślała sobie „czy mnie polubią”. Tak polubią jeśli tylko masz chęć, chcesz się rozwijać, dzielić pasją, poznać pozytywnie zakręcone rekodzielinczki, które są jak Ty. To tak przyjdź Kiedy tylko zobaczysz że w Twoich okolicach odbędzie się takie spotkanie to koniecznie przyjdź i zobacz na własne oczy jak to jest należeć do wirtualnej i realnej najfajniejszej społeczności świata. Z tego co wiem takie spotkania cyklicznie odbywają się w Koszalinie. Kiedys byłam na jednym na śląsku i we Wrocławiu. Dziewczyny! Apeluję Tak tak apeluję spotykajcie się na żywo. Ja dzięki poprzedniej grupie,, zdobyłam cztery fantastyczne przyjaciółki z którymi przyjaźnię się ciągle. Mimo, że jedna zupełnie nie robi już rękodzieła

Z Alicją miałam okazję poznać się „na żywo” 2 miesiące temu dzięki spotkaniu w pasarcie. To skąd pochodzimy jakie prowadzimy życie, czy gdzie pracujemy nie ma żadnego znaczenia. Możecie mi wierzyć na słowo, albo zobaczyć same. Mamy w sobie potencjał i moc! A nie ma nic fajniejszego niż móc spotkać się z tak samo kraczącymi wronami.  Osobiście na następnym spotkaniu mam zamiar zostawić igły w domu i nauczyć się sznura szydełkowo – koralikowego Nie mogę się doczekać

Ale wiecie co jest najfajniejsze w takim koralikowym spotkaniu? Moment, kiedy spotkanie się kończy, zamykamy drzwi kawiarni i rozjeżdzamy się do domów. Dlaczego? Bo wtedy własnie czujemy to uczucie. Uczucie odprężenia, totalnego zrelaksowania, przynalezności do czegoś większego. Mamy uśmiech na twarzy nawet o tym nie wiedząc. Takie właśnie jest nasze hobby. Dlatego organizujcie spotkania i chodźcie na nie. W Warszawie następne planujemy 9 grudnia :) Palec pod budkę kto przyjdzie :)

Przyznaję, że miałam aparat ale tak się wciągnęłam w rozmowy i szycie, że o nim zapomniałam :D Niemniej kilka fotek zrobiłam i dla nieprzekonanych pokazuję. Nie nie musiałyśmy super uśmiechać się do zdjęć i pozować :) po prostu byłyśmy szczęśliwe i świetnie się bawiłyśmy :)

Serdecznie zapraszam Was na grupę.. Jesli jesteś tu pierwszy raz, to tym bardziej Cię zapraszam :) Mogę z czystym sercem powiedzieć, że jestesmy fajne  i chętnie Cię poznamy :) Pokażę Wam jeszcze zdjęcia, które dziewczyny zrobiły. Jeśli nie ufacie rudzielcom na słowo :D 

Pozdrawiam Was cieplutko 

Justyna z GithagoArt

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów biżuterii ręcznie robionej. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Justyna Kąkol znana także jako GithagoArt. Miłośniczka kolorowych sznurków i dobrych kamieni. Wraz ze swoim czarnym jak noc kotem tworzy tutoriale poświęcone hand made i DIY. Ciągle wpada na nowe pomysły, które najbliższe otoczenie musi znosić i przyjmować z entuzjazmem. Trochę wiedźma, trochę dziecko kwiatów. Kocham to co robię i chcę zhandmadować świat :)

Artykuł Spotkania rękodzielnicze – czy warto na nie chodzić? pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Razem z Agatą Szybalską zapraszamy Was na kurs tworzenia biżuterii techniką chainmaille. Tym razem, Agata pokaże jak zrobić kolczyki chainmaille splotem Mobius. Połączenie metalowych kółeczek z długimi chwostami wypada bardzo efektownie. Mobius jest nietrudny do opanowania, a daje cały ogrom możliwości tworzenia :). Do dzieła!

Gdyby ktoś jeszcze jakiś czas temu spytał mnie czy chwosty pasują do techniki chainmaille, to popukałabym się w głowę. A tymczasem pokusiłam się o taki eksperyment i okazało się, że wszystkim się spodobał (mnie również). W końcu wszyscy kochamy chwosty . Co ważniejsze wcale nie musi to być jakiś super skomplikowany wzór, wystarczy coś bardzo prostego. I dzisiaj właśnie zamierzam Wam pokazać, jak samodzielnie zrobić takie niezwykle proste kolczyki chainmaille z chwostem.

Oto co nam będzie potrzebne:

Kółka montażowe – wielkości: 10mm, drut: 1,2mm – 10 sztuk, 7mm, drut: 1mm – 12 sztuk, 6mm, drut: 1mm – 4 sztuki
Bigle – wielkości 19mm (bigle można zastąpić sztyftami)
Chwosty – potrzebować będziemy 2 sztuki. Ich długość i grubość zależą od własnych preferencji. W kursie użyto chwosta o długości 70mm i grubości główki 10mm
Narzędzia jubilerskie – dwie pary szczypiec o płaskiej i gładkiej powierzchni roboczej
Mata do koralików – dzięki niej, kółeczka nam nie uciekną :) 

Wszystkie produkty potrzebne do wykonania kolczyków znajdziesz tutaj. Pamiętaj, że nasze kursy służą głównie nauce techniki i inspiracji, nie musisz więc wykorzystywać identycznych materiałów jak w kursie. :).

Gotowi :)? No to zaczynamy:

1. Naszą pracę rozpoczniemy od wykonania elementu chainmaille splotem Mobius. Nazwa splotu kojarzy się ze wstęgą Mobiusa i faktycznie kształtem ją trochę przypomina. Splot ten jest często wykorzystywany przy tworzeniu biżuterii jako łącznik lub przekładka. Możemy go wykonać praktycznie z dowolnej ilości ogniwek, a ograniczenia wynikające z ich wielkości nie są uciążliwe, tak jak w większości innych splotów.
Nasz Mobiusek będzie składał się z 5 ogniw o średnicy 10 mm. Dobrze będzie wstępnie je sobie przygotować: jedno zamknięte, pozostałe 4 otwarte. 

2. Na jedno z otwartych kółeczek zakładamy to zamknięte i zamykamy go. 

3. Układamy te dwa ogniwka jedno na drugim i mamy już Mobiuska z dwóch ogniw. To jest moment, kiedy musimy zdecydować, czy nasz Mobius powinien być prawo – czy lewoskrętny. Uwaga! Obrócenie elementu górą do dołu nie zmieni jego orientacji! 

4. Warto zwracać uwagę na kierunek skrętu, bo znacznie ładniej wygląda, kiedy np. kolczyki są swoimi lustrzanymi odbiciami, a w bransoletce wszystkie elementy układają się w tę samą stronę.
Następnie kolejne otwarte ogniwo przekładamy przez otrzymanego mini -Mobiuska.

5. Zamykamy go i układamy na poprzednich, pamiętając o kierunku skrętu. 

6. Jeśli plecionka nie będzie chciała się gładko ułożyć, to znaczy, że ostatnie ogniwko zostało ułożone w złą stronę. Na zdjęciu zaznaczyłam je na czerwono. 

7. Musimy poprawić to w tym momencie, bo później nie będzie to już możliwe. W tym celu łapiemy to źle ułożone ogniwko…

8. …i przekręcamy je.

9. Możemy zrobić to szczypcami lub palcami, ale zdecydowanie łatwiej będzie nam, jeśli najpierw ułożymy całość na płaskim podłożu.
Skoro już mamy dobrze ułożone ogniwka, to przekładamy przez nie kolejne.

10. Zamykamy je i układamy w dobrą stronę.

11. I jeszcze jedno.

12. Po prawidłowym ułożeniu ogniwek powinniśmy otrzymać taką oto rozetkę (kwiatuszka). 

13. W ten sam sposób wykonujemy drugiego Mobiuska, pamiętając o układaniu dołączanych ogniw w odpowiednim kierunku, najlepiej w drugą stronę jak w pierwszym.

14. Mobiuski mamy już gotowe, jednak jeśli zostawimy je w takiej postaci, to będą się nam chętnie wichrować, dlatego kolejny krok należy zrobić od razu. Otwieramy dość szeroko ogniwko 7 mm i przekładamy je przez wszystkie ogniwka naszego Mobiusa.

15. Po zamknięciu ogniwko to ustabilizuje Mobiusa, tak, że już nie będzie miał możliwości się wichrować.

16. W ten sam sposób zakładamy jeszcze 5 ogniw 7 mm.

17. Do trzech spośród sześciu ostatnio założonych ogniwek dołączymy bigla (lub sztyft).

18. W tym celu otwieramy ogniwko 6 mm, przekładamy go przez 3 górne ogniwka trzymające Mobiuska i loopik przy biglu. 

19. Zamykamy ogniwko i mamy już zamocowany bigiel. 

20. Teraz zajmiemy się chwostem. Jeśli popatrzymy od góry na jego główkę, to zobaczymy pęczek nitek, którymi był on związany podczas produkcji. Wykorzystamy je do zawieszenia chwosta. Na zdjęciu przeprowadziłam pod nimi czubek druta dziewiarskiego. 

21. Pod tymi niteczkami przekładamy ogniwko. Musimy to zrobić bardzo ostrożnie, żeby nie zaciągnąć żadnej niteczki. Wcześniej dobrze jest poszerzyć sobie „drogę” dla tego ogniwka za pomocą czegoś cienkiego o tępym końcu, jak na przykład wspomniany wcześniej drut. 

22. Zanim zamkniemy ogniwko musimy go jeszcze przełożyć przez dolne trzy ogniwka spajające Mobiusa. 

23. I tak oto, niepostrzeżenie mamy gotowy pierwszy kolczyk. 

24. Drugiego robimy analogicznie.

Jak wspomniałam na początku, ograniczenia w przypadku tego splotu prawie nie istnieją. Tak więc jeśli nie macie akurat takich ogniwek, jakich ja użyłam, możecie spokojnie wykorzystać inne. Również ilość ogniwek w Mobiusie może być dowolna (od 2 do nieskończoności), choć najczęściej spotykamy takie z 3-5 ogniw. Jeśli chodzi o parametry ogniwek to jest tylko jedno ograniczenie: współczynnik AR nie może być mniejszy od ilości ogniw w rozecie. Dla przypomnienia grafika obrazująca skróty używane przy określaniu parametrów ogniwek: 

Na koniec jeszcze chciałam przypomnieć, w jaki sposób należy otwierać i zamykać ogniwka.

Jak Wam się podobają takie kolczyki :)? Pamiętajcie, że Mobius posłużyć Wam może do wykonania nie tylko kolczyków, ale i np. bransoletek czy wisiorków. Ogranicza Was tylko wyobraźnia :). Jeśli nasz kurs zainspirował Was do tworzenia, koniecznie pochwalcie się efektami swojej pracy, oznaczając nas na zdjęciu lub dodając #kurspasart.

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów rękodzieła. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Artykuł Jak zrobić kolczyki chainmaille? Splot Mobius pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Natalia Slipchenko przygotowała bardzo przydatny wpis, który ułatwi Wam przerabianie sznura ukośnikiem. Z wpisu dowiecie się jak w trakcie pracy usunąć zbędny koralik lub dodać ten brakujący, a także jak dodać nić. Z wskazówkami Natalii wszystko staje się prostsze :). 

Myślę, że nie jest tajemnicą to, że robienie sznura ukośnikiem jest czasochłonne (kurs na ukośnik znajdziecie tutaj). Mało kto da radę wykonać naszyjnik w tej technice za jednym podejściem. Często jest tak że w jednym dniu nawlekamy koraliki, a przez kilka następnych dni przerabiamy nawleczone koraliki. Uwierzcie mi, że dobrze rozumiem wasze uczucia, kiedy w środku pracy odkryjemy BŁĄD! Brak jednego koralika na nici może wyprowadzić z równowagi, jak i jeden koralik za dużo. A jeśli kończy się nić na szpulce a nawleczonych koralików do przerobienia jeszcze jest spora ilość? Co z tym robić? Pruć i zaczynać od nowa?
Nie! Proponuję zaparzyć sobie ziołową herbatkę na uspokojenie i przejrzeć ten artykuł ;).

Jak dodać brakujący koralik w ukośniku?

Ten sposób pozwala szybko dodać jeden koralik, w przypadku jeśli przeoczyliście go przy nawlekaniu, nie przecinając nici. Dodany koralik będzie ciut pochylony ale w gotowej pracy, wśród kilku tysięcy innych koralików, nie będzie wcale widoczny.

Nawlekamy brakujący koralik na nić za pomocą nawlekacza. Wsadzamy koralik na nawlekacz, przeciągamy pętelkę z nici, ściągamy koralik na nić.

Wbijamy się szydełkiem pod następne oczko poprzedniego rzędu i nabieramy na szydełko utworzoną pętelkę z koralikiem.

Przeciągamy pętelkę przez oczko. Na szydełku mamy 2 oczka. Kończymy półsłupek normalnie, nabierając nić i przeciągając przez 2 oczka na szydełku.

Mniej więcej tak wygląda dodany koralik po przerobieniu kilku rzędów.

Jak dodać nową nić w sznurze szydełkowo koralikowym?

Bywa tak, że zabraknie Wam nici w szpulce lub robicie wielokolorowy projekt i chcecie zmienić kolor nici w trakcie pracy. Da się to zrobić w łatwy i niewidoczny sposób.

Przy ostatnim koraliku na „starej” niebieskiej nici nie kończymy półsłupka. Zostawiamy na szydełku 2 oczka. Obcinamy nić.

Końce niebieskiej i „nowej” białej nici układamy razem w kierunku „do siebie”, jak pokazano na zdjęciu. Nabieramy nową nić na szydełko i kończymy półsłupek. Cały czas trzymamy końce nici, bo uciekają :).

Przerabiamy parę następnych półsłupków i teraz możemy zawiązać końce nici na 2 supełki, odciąć długie końce, a krótkie schować do środka sznura.

Tak wygląda zmiana koloru nici od środka sznura. Na zewnątrz, miejsca zmiany nici zupełnie nie widać ;).

Proszę także zwrócić uwagę na to, jak wyglądają te same koraliki na niciach różnego koloru. Czasem tak mała zmiana może zmienić całą koncepcję projektu. Dlatego zachęcam robić próbki na niciach różnych kolorów przed nawlekaniem wszystkich koralików, potrzebnych dla projektu.

Jak usunąć zbędny koralik z sznura szydełkowo koralikowego?

Kiedy to może się przydać? Gdy pomylimy kolor przy nawlekaniu, nawleczemy zbędny lub przeoczymy bardzo krzywy koralik.

Musimy się pozbyć tego czerwonego.

Rozkruszymy niepotrzebny koralik kombinerkami, ale najpierw umieścimy w środek koralika igłę (nad lub pod nicią). Koraliki są szklane i przy pękaniu mogą z łatwością przeciąć nić. Igła ma temu zapobiec.

Również uważajcie na oczy przy kruszeniu koralika, będą wam jeszcze bardzo potrzebne ;).

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów rękodzieła. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Natalia Slipchenko znana także jako FATAMORGANA jest miłośniczką rzeczy pięknych. Kocha grafikę, fotografie i różnego rodzaju rękodzieło. Nie tak dawno zakochała się w sznurach ukośnikiem i w tym momencie poświęca wolny czas tylko tej sprawie. Oprócz szydełkowania tworzy autorskie wzory do sznurów i DIY tutoriale. Więcej prac Natalii możecie zobaczyć na jej stronie FB  lub obserwować ją na Instagramie.

Artykuł Sznur szydełkowo koralikowy ukośnik – jak usunąć lub dodać koralik/nić pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Tworzenie rękodzieła to niesamowita frajda. Ciągle pamiętam ekscytację, gdy czekałam na moją pierwszą przesyłkę.  To uczucie uniesienia towarzyszy mi za każdym razem, kiedy czekam na nową dostawę. Takie jest to nasze hobby – każdy zakup poprawia humor.  Jednak poza koralikami, kamieniami, półfabrykatami, kordonkami, włóczkami itd., musimy pamiętać także, jak ważne są narzędzia do biżuterii. Szczególnie na początku ich dobór i dopasowanie zastosowania mogą wydawać się trudne. Ale całe szczęście człowiek uczy się całe życie. A ja dzisiaj opowiem trochę o narzędziach jubilerskich, a szczególnie o tym – czego potrzebujesz żeby zacząć handmadować.

Jaki z tego wniosek? Ten tekst jest potrzebny szczególnie dla początkujących. Żebyście wiedzieli co kupić i jak użyć. Ale także dla tych, którzy lubują się w jednej konkretnej technice, gdzie narzędzia jubilerskie nie były potrzebne (ja np. zajmowałam się bibułkarstwem dlatego nic nie wiedziałam o biżuterii). Używanie narzędzi nie jest trudne, ale sztuka sztuce nie równa. Te, które kupiłam w sklepie budowlanym bardzo szybko się rozwaliły. Po prostu rozpadły mi się w rękach. Fakt były niesamowicie tanie, a do tego ciężko się nimi operowało i nie domykały się, więc można było się spodziewać. Następne narzędzia kupowałam już typowo dla fanów rękodzieła, a nie małych budowlańców. I to był strzał w dziesiątkę. Dlatego dzisiaj, po latach doświadczeń i rzucania różnymi szczypcami (tak czasem się zdarzyło) mogę służyć radą i powiedzieć na co zwracać uwagę. I przede wszystkim – czy warto na narzędziach oszczędzać.

Zacznijmy od tego bez czego żyć się nie da. W żadnej dziedzinie rękodzieła. Mam na myśli nożyczki. Tak wiem, każdy ma je w domu. Szczególnie Ci którzy mają dzieci w wieku szkolnym wiedzą, że narzędzie to trzeba kupować średnio raz w tygodniu – tak samo jak długopisy, bo jest to rzecz samodestrukcyjna i samoznikająca, a do tego kusząca dla złodziei (przecież się same nie gubią). Ale nie o takich nożyczkach tutaj mówimy. My rękodzielnicy cenimy swoje skarby i traktujemy je z największym szacunkiem. Ok, zdarza się nam zgubić igłę na kanapie (ale zawsze próbujemy ją znaleźć), czasem rzucimy szydełkiem (ale kto by nie chciał sobie trochę polatać) czy też przeklniemy cały wszechświat, kiedy nam coś nie idzie (oj każdy może mieć gorsze dni). Ale mimo wszystko chronimy swoje skarby przed wścibskim okiem domowników i rozumiemy, że nić do haftu to nie to samo co najtańsza nić z pasmanterii, a z pałeczek chińskich nie zrobimy drutów do dziergania. Dlatego musimy wiedzieć, że z nożyczek szkolnych nie będziemy mieli zbyt wiele pożytku. Ok, może jeśli używamy ich tylko do papieru to czasem się nadadzą, ale my chcemy zazwyczaj więcej. Nożyczki dla rękodzielnika muszą być ostro zakończone. Są dużo cieńsze niż te dostępne w sklepach papierniczych. Dzięki temu są bardziej precyzyjne i wycinając np filc, możemy manewrować pracą i dociąć ją co do 1mm. Ma to ogromne znaczenie szczególnie w pracach sutaszowych czy haftowanych. Takie narzędzie jest też niezbędne do cięcia nici – i wie to każdy kto choć raz miał do czynienia z tępymi nożyczkami i bardzo cienką igłą do haftu koralikowego. Dzięki ich ostrości nie strzępią delikatnej faktury i możemy łatwiej nawlec nić na igłę. Ktoś może stwierdzić, że przesadzam, ale tylko ten kto nie ma porównania. Jeśli cenicie sobie komfort pracy i efekt. To polecam Wam zakupić nożyczki typowe dla rękodzielnika. Pamiętajcie, że  tego typu rzeczy musicie używać zgodnie z ich przeznaczeniem, inaczej żywotność jest znacznie krótsza. Nie tnijcie nimi papieru, cienkich drucików,(absolutnie pod żadnym pozorem) ani paznokci (wierzcie mi słyszałam o takich przypadkach) Jeśli nie macie takich nożyczek to tutaj podaję link do sklepu. Osobiście te z żurawiem mam od 3 lat. I ciągle są cudowne. Te ze smokiem i feniksem mam od ponad pół roku i także zupełnie nic im nie dolega :) więc z czystym sercem polecam.

Przy okazji nożyc przypomnę też o bardzo fajnym a często pomijanym narzędziu jakim są obcinaki. Kojarzone najbardziej z krawiectwem. Niemniej niezastąpione do nici, kordonków czy włóczek. Szybko i z precyzją przecinają materiał. Dzięki zaostrzonym czubkom są idealne do prucia w hafcie koralikowym. Sprawdzą się także przy przecinaniu nici na krośnie i wszędzie tam, gdzie po prostu potrzebujemy zrobić szybkie ciach. Nie są drogie , a zasadniczo bardzo usprawniają pracę. Nie będę się tu rozpisywać – to proste narzędzie, które możecie albo docenić i pokochać, albo rzucić w kąt i zapomnieć. Ja moje bardzo lubię i też mam od lat.

Narzędzie, które większość będzie kojarzyć z kosmetologią – pęsety jubilerskie. Ich rodzajów jest sporo, mają różne zakończenia. Niektóre mają gumowe uchwyty izolujące. Jednak dla mnie pęseta służy głównie do otwierania sprężynkowych kółeczek. Dzięki czemu moje paznokcie jeszcze dychają. Bo niestety wcześniej to one służyły mi za to niezastąpione narzędzie.

A teraz szczypce. I tutaj już mamy ogromny wybór różnych firm, wielkości, ostrości i jakości. Nie będę ukrywać, że ja zainwestowałam sporo w moje narzędzia – ale nie od razu. I dla mnie chwilowym numerem jeden są te z rodziny beadsmith.  Jeśli jednak dopiero zaczynacie przygodę z rękodziełem i jeszcze sami nie wiecie co będziecie robić – tak jak ja na początku. Nie chcecie inwestować w narzędzia, bo nie wiecie czy was to zachwyci czy nie. To mam dla Was rozwiązanie. To czego potrzebujecie najbardziej to 3 rodzaje szczypców. Płaskie, tnące i bociany. Zaraz opisze Wam ich specyfikę. Na upartego (ale tylko jeśli serio bardzo się uprzecie i pokombinujecie) dacie radę jeśli macie te dwa ostatnie z wymienionych. Ale mimo wszystko wydaje mi się, że lepiej dołożyć i mieć trzy. Choćby po to żeby łatwiej otwierać kółeczka montażowe.

Zacznijmy od tnących. Jeśli ktoś z kim mieszkacie ma jakiś warsztat i różne narzędzia – to może wam pożyczyć wielkie szczypce, albo sekatory. Ale wierzcie mi – prędzej odetniecie sobie palec, niż precyzyjnie utniecie wymierzony fragment szpilki, czy drutu. A w naszym fachu precyzja jest bardzo ważna. Tym bardziej, kiedy robicie np. kolczyki. Nie może być tak, że jeden jest dłuższy, a drugi krótszy. Jeśli chcecie zająć się wire wrappingiem, to nie możecie oszczędzać na szczypcach. Czasami trzeba odcinać druciki na 1mm, więc muszą być bardzo ostre i precyzyjne. I wtedy musicie szukać różnych dostępnych opcji. Tutaj polecam jednak zainteresowanie się tematem głębiej i kupienie moich ostatnio ulubionych przecinaków z beadsmith. Jeśli jednak na razie planujecie naukę prostych form i dopiero badacie teren, to wystarczą Wam zwykłe szczypce tnące.

Szczypce okrągłe. Totalny must have każdej rękodzielniczki. Bez nich nie powstaną kolczyki na szpilce, ani bransoletki na drucie pamięciowym. Dzięki ich kształtowi nadają się idealnie do robienia wszelkiego typu loopików, czy ogniwek. Ich kształt przypomina rozszerzający się stożek. Dzięki takiej rozpiętości możemy robić mniejsze lub większe zawijasy. Dobrze nadają się także jako jedne ze szczypiec przy otwieraniu kółeczek montażowych. w zależności od marki dostępne są większe, mniejsze, szersze, grubsze i dłuższe. Ogólnie mówiąc różne.  Osobiście przerobiłam ich trochę i wszystkie kupione z przeznaczeniem na biżuteryjne się sprawdziły. Jeśli jeszcze ich nie macie, to koniecznie sobie sprawcie. Wrzucam tutaj link. Przy okazji zwrócę jeszcze uwagę na te szczypce gdzie jedna strona jest okrągła druga płaska. Bardzo fajne do robienia loopików z twardych drutów gdzie trzeba potem delikatnie zacisnąć żeby loopik się zamknął. Ciekawa alternatywa jako dodatkowa para.

Szczypce płaskie to chyba największa rodzina narzędzi na świecie. Służą głównie do zgniatania i zaciskania różnych półfabrykatów, do otwierania i zamykania ogniwek, a także do ewentualnego przytrzymywania elementów do lutowania. Jak mówiłam rodzajów jest sporo. W zależności od typu pracy – czasem potrzebujemy zwężanych (też bociany tylko płaskie), czasem grubszych, wygiętych albo zwykłych szerokich. Bywają też z nylonowymi nakładkami ochronnymi. Łączy je jedna ważna cecha – są gładkie. Dla rękodzielnika to bardzo ważne. Przy zakupie zwróćcie uwagę, żeby szczypce, które wybieracie nie miały wyżłobień takich jak ich większe siostry. Jeśli miałabym wam doradzić tylko jedne z tych wymienionych to miałabym trudność, bo uwielbiam moje wygięte szczypce i używam ich zawsze w towarzystwie zwężanych płaskich. Dzięki nim mogę swobodnie i z dużą precyzją otwierać i zamykać kółeczka. Natomiast zakładając, że mamy mały budżet i potrzebujemy taniego zestawu startowego – polecę Wam tańsze. Są one nieco grubsze, przez co mniej precyzyjne, ale wystarczające na początek.

Przygotowując ten artykuł wpadłam jeszcze na genialną szczypcową rzecz. Mówi się, że to co do wszystkiego jest do niczego. Cóż w wielu przypadkach się to sprawdza, ale te szczypce, które w opisie mają że są 3 w 1 są genialne do robienia drobnych loopików. Dlaczego drobnych? Bo ten ich “dziób” jest krótki i wąski, ale po zakręceniu wystarczy przesunąć szpilkę i zacisnąć płaską stroną. czemu mówię że to takie fajne? Przecież można zacisnąć też okrągłymi. No cóż. Można generalnie wszystko, ale moją ekscytację tymi szczypcami zrozumieją chyba tylko te osoby, które często pracują z drutem pamięciowym. Bardzo ciężko go odpowiednio zacisnąć, a te szczypce są do tego wprost stworzone. Natomiast obawiam się, że jako tnące, mogą szybko się stępić. Ale tego nie potwierdzę empirycznie, bo nie używałam ich do cięcia.

I na koniec powiem jeszcze o świetnym zestawie podróżnym, który odkryłam w pasarcie. Miałam o nim pisać w osobnym artykule, ale tutaj też muszę o nim wspomnieć. Nie wiem jak Wy, ale ja nawet jeśli uda mi się wszystko spakować w podróż, to zawsze, ale to zawsze zapomnę narzędzi, albo igły, ewentualnie nożyczek. Natomiast ten zestaw jest stworzony do tego żeby o nim nie zapominać. Nie dość, że jest kolorowy, więc sam przyciągnie wzrok i o sobie przypomni, to jeszcze jakość narzędzi jest bardzo wysoka. Pudełko zawiera 3 podstawowe szczypce, pęsetę, oraz drobną matę na koraliki. Podliczając cenę narzędzi z beadsmith konfrontując ją ze świetną jakością. Dodając do tego pudełko i matę mogę stwierdzić, że jest to zestaw wart uwagi jeśli nie macie żadnych narzędzi.  W nim są wszystkie, których potrzebujecie na początek. Jeśli jednak cena takiego zestawu jest dla Was za wysoka to tutaj podaję trzy linki do tańszych odpowiedników. Szczypce tnące, okrągłe bociany i płaskie

Uff no to się rozpisałam :) mam nadzieję, że artykuł będzie dla Was pomocny. I dzięki niemu sprawniej zrobicie zakupy narzędziowe. Chciałabym jeszcze rozwiać pewne wątpliwości dotyczące rozbieżności cenowych. Ta różnica wynika z wielu rzeczy. Nie tylko z tego, że beadsmith jest marką znaną, cenioną i przez to droższą. Ale też materiał z którego szczypce są zrobione jest inny. Zdarzało mi się, że te tańsze wersje których mam sporo, bo korzystam z nich na warsztatach – rozwalały się. Natomiast te droższe trwają od lat do dzisiaj. Kwestia rączki też jest bardzo ważna. Choć przy rzadkim użytkowaniu tego nie odczujecie. Jednak jeśli robicie w ciągu dnia np. setkę loopików, albo i więcej, to ręka się bardziej męczy. Narzędzia z beadsmith mają delikatniejszą, nie drażniącą rączkę. Przez co nasze dłonie nie są tak narażone na odciski. Nie mam dobrej odpowiedzi na to czy warto oszczędzać na narzędziach. Osobiście powiedziałabym, że nie. Ale wiem też, ze na początku chce się kupić więcej półfabrykatów i koralików niż wydawać na narzędzia. A plusem tych tańszych jest to – że są tańsze, i jeśli nawet się rozwalą, to następnym razem kupimy te z wyższej półki. Minusem – że czasem bywają niedokładne. Np. potrafią się nie domykać, co przy pracy z bardzo cieniutkim drutem 0,2 jest sporą przeszkodą. Ale w szpilkach i ogniwkach niekoniecznie.

A wy macie jakieś swoje doświadczenia z narzędziami? Często używacie, szukacie nowych, ciekawszych ich wersji i tzw.”wszystko” w jednym? Czy wolicie tradycyjne? Dajcie znać czy artykuł Wam się przydał.

Pozdrawiam Was warsztatowo i życzę pięknego dnia :)

Justyna z GithagoArt

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów rękodzieła. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Justyna Kąkol znana także jako GithagoArt. Miłośniczka kolorowych sznurków i dobrych kamieni. Wraz ze swoim czarnym jak noc kotem tworzy tutoriale poświęcone hand made i DIY. Ciągle wpada na nowe pomysły, które najbliższe otoczenie musi znosić i przyjmować z entuzjazmem. Trochę wiedźma, trochę dziecko kwiatów. Kocham to co robię i chcę zhandmadować świat :)

Artykuł Narzędzia jubilerskie – czego potrzebujesz by zacząć. pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Razem z Agatą Szybalską zapraszamy Was na kolejny kurs robienia biżuterii w technice chainmaille. Tym razem na tapetę weźmiemy najbardziej biżuteryjny ze wszystkich splotów chainmaille – Byzantine, czyli splot bizantyjski. Podejrzewamy, że wszyscy czekaliście na ten splot, bo jest niezwykle efektowny, niektórzy twierdzą, że wręcz „królewski”. Szczypce w dłoń i do dzieła ;)!

Splot chainmaille Byzantine występuje w wielu formach: od prostego łańcucha po całkiem skomplikowane wzory, jak gwiazdki, krzyże i inne. Dzisiaj chciałam pokazać Wam, jak wygląda podstawowa wersja Byzantine, czyli po prostu łańcuch. Na pierwszy rzut oka wykonanie go może wydawać się dość skomplikowane, ale wierzcie mi, że tak nie jest i szybko to opanujecie.
Bransoletkę wykonamy z dwóch kolorów ogniwek. Tak będzie łatwiej wytłumaczyć pewne rzeczy, ale oczywiście możecie też zrobić ją jednokolorową lub w innym układzie, czy z jeszcze większej ilości kolorów (na przykład cieniowaną).

Oto co będzie Wam potrzebne:

Ogniwka (kółeczka montażowe) – o średnicy zewnętrznej 5 mm i grubości drutu 0,9 mm, w tym przypadku kolory czarny i KC Gold – po 1 opakowaniu. W sumie będzie potrzebne ok. 150 – 180 sztuk, ale trzeba wziąć pod uwagę, że nie wszystkie ogniwka z paczki będą się nadawać.
Karabińczyk – wielkości około 10 – 12 mm
Zawieszka – element dodatkowy :). Nie musicie podczepiać do bransoletki zawieszki, ale na pewno ułatwi Wam jej zapinanie :)
Narzędzia jubilerskie – dwie pary szczypiec o płaskich i gładkich powierzchniach roboczych. Pracę ułatwi Ci też mata do koralików 

Produkty potrzebne do wykonania bransoletki znajdziecie tutaj. Pamiętajcie, że kolory bransoletki prezentowane w kursie to jedynie propozycja. Kółeczka są dwukolorowe, by łatwiej pokazać prezentowany splot Byzantine, ale Wy możecie wykonać bransoletkę jednokolorową :). Możecie też dowolnie eksperymentować z podczepioną do bransoletki zawieszką, wybrać inną lub całkowicie z niej zrezygnować :).

Zacznę od przypomnienia w jaki sposób należy obchodzić się z ogniwkami: 

A teraz: do dzieła!

1. Na początek wykonamy pierwszy pojedynczy element bizantyjski. Będziemy do tego potrzebować 14 ogniwek: 6 spośród nich wstępnie zamykamy, pozostałe 8 otwieramy. Tak to będzie wyglądało w przypadku naszej dwukolorowej bransoletki. Dla ułatwienia ułożyłam ogniwka w rzędach według docelowego miejsca w gotowej plecionce.

2. Na otwarte czarne kółko z 3 rzędu zakładamy dwa zamknięte czarne z 2 rzędu i dwa złote z 4 rzędu.

3. Kółko zamykamy.

4. Następnie w to samo miejsce zakładamy drugie otwarte czarne ogniwko z 3 rzędu. 

5. Po zamknięciu otrzymamy taki kawałek łańcuszka 2-2-2. 

6. Teraz przez dwa złote kółka z otrzymanego elementu przekładamy otwarte czarne kółko z 5 rzędu.

7. Nakładamy na nie jeszcze dwa zamknięte kółeczka czarne z 6 rzędu i dopiero teraz zamykamy.

8. Analogicznie zakładamy jeszcze drugie czarne kółko z 6 rzędu i otrzymujemy taki odcinek łańcucha 2-2-2-2-2.

9. Teraz czeka nas najtrudniejszy moment. Chwytamy plecionkę w palce w ten sposób, aby dwa brzegowe ogniwka były luźne. Musimy je odwinąć w kierunku, który wskazują strzałki.

10. Tak to będzie wyglądało po odwinięciu.

11. Jeśli popatrzymy z boku, to ukaże się nam miejsce, przez które będzie teraz trzeba przeprowadzić kolejne ogniwko.

12. Jest to dokładnie to miejsce, gdzie jest przełożona szpilka, czyli pod dwoma odwiniętymi kółeczkami, a między tymi z poprzedniego rzędu.

13. Przekładamy tamtędy złote otwarte kółko.

14. Zamykamy je i dokładnie tak samo umieszczamy drugie złote.

15. Analogicznie postępujemy z drugiej strony.

16. I tak oto otrzymaliśmy pierwszy pojedynczy element bizantyjski. Zauważcie, że brzegowe ogniwka łączące układają się w tej samej płaszczyźnie.

17. I widok pod innym kątem.

18. Aby otrzymać bizantyjski łańcuch będziemy teraz dołączać do niego po połówce elementu. Na każdą taką połówkę potrzebne będzie 6 kółeczek: dwa czarne otwarte, dwa czarne zamknięte i dwa złote otwarte. Wcześniejsze przygotowanie sobie zestawu ogniwek na przynajmniej jedną połówkę splotu jest bardzo wskazane.

19. Na otwarte czarne ogniwko nakładamy kolejno: brzegowe złote ogniwka dotychczasowego kawałka łańcucha i dwa czarne zamknięte. Zamykamy je.

20. Analogicznie przeprowadzamy drugie czarne, wstępnie otwarte ogniwko, a następnie wywijamy brzegowe ogniwka jak w pkt 9 i 10. 

21. Przełożenie szpilki, lub kawałka prostego drutu przez „korytarz”, którym musimy za chwilę przeprowadzić ogniwko łączące pomaga odpowiednio ułożyć ogniwka, dlatego jeśli macie z tym problem i wszystko się Wam rozsypuje w palcach, to jak najbardziej polecam ten sposób. 

22. Zakładamy kolejno dwa złote ogniwka jak w pkt 13 i 14.

23. Powtarzamy pkt 19 – 22, aż do uzyskania odpowiedniej długości łańcucha. W przypadku mojej bransoletki jest to 13 elementów, co daje 16,5 cm samego łańcucha. Zauważcie, że jeśli zrobicie łańcuch składający się z pełnej ilości elementów, to brzegowe ogniwka będą w tej samej płaszczyźnie, a jeśli będzie ich ileś i pół, to wspomniane ogniwka ułożą się prostopadle do siebie. Musicie wziąć to pod uwagę przy montowaniu zapięcia, żeby splot nie był skręcony.

24. Na jednym końcu bransoletki mocujemy karabińczyk. 

25. A na drugim ogniwko do jego zaczepienia. Ja użyłam ogniwek o takim samym rozmiarze jak w bransoletce, ale jeśli dysponujecie innymi, to ogniwko mocujące karabińczyk może być trochę mniejsze, a to do jego zaczepienia – większe.

26. Zasadniczo bransoletka jest gotowa, ale proponuję zamontować jeszcze do niej zawieszkę – charmsa. Będzie ona pełnić nie tylko rolę elementu dekoracyjnego, ale także obciążnika, który znacząco ułatwia samodzielne zapięcie bransoletki na nadgarstku. Zawieszkę zamocowałam na łańcuszku złożonym z kilku pojedynczych ogniwek.
27. W razie potrzeby mogą one posłużyć do przedłużenia bransoletki.

Powyżej przedstawiłam mój sposób na rozpoczęcie splotu bizantyjskiego. Sposób ten polecam szczególnie w przypadku, gdy mamy do wykonania szereg pojedynczych elementów. Jednak wykonanie łańcucha możemy rozpocząć też trochę inaczej:
Do pkt 5 postępujemy tak samo. Teraz otrzymany element musimy z jednej strony do czegoś przymocować. Może to być kawałek sznurka czy drutu, jakieś ogniwko albo spinacz biurowy. Jeśli jednak wykonujemy bransoletkę to najwygodniej będzie po prostu od razu umieścić tam zapięcie.

Złote ogniwka staną się brzegowymi bransoletki i do nich przy pomocy pojedynczego czarnego ogniwka przypinamy karabińczyk.

Następnie odwijamy czarne ogniwka i przeprowadzamy przez nie dwa złote kółka jak w pkt 9 – 14. W efekcie otrzymujemy połówkę elementu bizantyjskiego przymocowaną do karabińczyka.

Dalej dołączamy już kolejne połówki splotu jak w pkt 18 – 23.
I bransoletka gotowa!

Dokładnie tak samo możemy wykonać naszyjnik, dewizkę do kluczy i wiele innych rzeczy.
Jeśli użyjecie dokładnie takich samych ogniwek jak ja, to już wszystko.
Jednak często zdarza się, że akurat takich nie macie i powstaje pytanie: czy można je jakoś zastąpić? Otóż sprawa nie jest prosta, ale też nie całkiem beznadziejna.
Zacznę może od przypomnienia tego, jak określamy parametry ogniwek i co to jest AR. 

Optymalna wartość współczynnika AR dla splotu bizantyjskiego to 3,5, a minimalna 3,2. Przygotowałam tabelkę, która ukazuje jaka to średnica (zewnętrzna) kółeczek dla poszczególnych grubości.

Kółeczka montażowe dostępne są w rozmiarówce co 1 mm, u tu jak widzicie prawie same ułamki. Teoretycznie nadają się tylko kółeczka 4/0,7mm i 5/0,9mm. Jednak są triki, które pozwalają na wykorzystanie też innych rozmiarów.
Po pierwsze deklarowane rozmiary ogniwek nie są zbyt precyzyjne i zawsze warto sprawdzić czy nie uda się przypadkiem wykorzystać tych: 4/0,8mm, 5/1mm i 6/1,2 mm. Te ze stali chirurgicznej raczej dość dokładnie odpowiadają deklarowanemu rozmiarowi, ale zwykłe metalowe już niekoniecznie.
Jednak nawet na te zbyt ciasne jest sposób. Wystarczy, że zamiast dwóch ogniwek łączących dacie jedno (w tym przypadku to wszystkie złote). Możecie się spotkać z określeniem takiego splotu jako „Byzantine 1 connector”. Oto przykład:

To ogniwka ze stali chirurgicznej 5/1mm i wierzcie mi, drugiego łączącego ogniwka nie da się już wcisnąć. Widać, że splot jest bardzo ciasny, tak, że nawet te odwijane ogniwka pośrodku trochę zachodzą za siebie. Można sobie z tym poradzić dając ogniwka łączące trochę większe. Oto przykład: stalowe są 5/1mm, a złote 6/1mm. 

Z kolei jeśli ogniwka będą zbyt duże (za duże AR), to splot będzie luźny. Nie wygląda to zbyt dobrze, w dodatku ogniwka mają tendencję do wichrowania i odginania się od splotu: 

Sposób na to jest bardzo podobny. Zamiast dwóch możemy dać trzy ogniwka łączące (lub nawet więcej), tak by splot stał się bardziej stabilny. Określa się to jako „Byzantine 3 connectors”. 

Druga metoda, przyda się szczególnie w przypadku kiedy taki element będzie wisiał, np. w kolczykach. Jak widzicie pomimo, że dałam trzy ogniwka łączące to i tak jest zbyt luźno i w dolnej części ogniwka opadają.

Możemy te odstające ogniwka po bokach połączyć dodatkowymi kółeczkami. Ja dałam tej samej wielkości co w całym splocie, czyli 6/1mm, ale mogą one być też mniejsze.

Oczywiście ten wybieg z bocznymi dodatkowymi kółeczkami możecie zastosować też w bransoletce, dodając je co jeden pełny element. Wówczas bransoletka wyjdzie bardziej płaska.
Przedstawiłam tylko podstawowe informacje na temat łańcuszka bizantyjskiego, a i tak wyszedł spory tasiemiec. Następnym razem spróbuję pokazać Wam jak jeszcze inaczej można wykorzystać elementy bizantyjskie, w tym jak zrobić niezwykle efektownego Romanova. A tymczasem kilka pomysłów na bizantyjską bransoletkę w różnych wersjach kolorystycznych:
Monochromatyczna – ogniwka 4/0,7mm ze stali chirurgicznej.

Cieniowana – ogniwka z anodyzowanego aluminium ok. 4,5/0,8mm.

Z delikatnymi kolorowymi akcentami – ogniwka z anodyzowanego aluminium ok. 4,5/0,8mm.

Ciekawa jestem jak będzie wyglądała Wasza bizantyjska bransoletka.  Koniecznie pochwalcie się efektami swojej pracy oznaczając nas na zdjęciu #kurspasart.

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów rękodzieła. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Agata Szybalska: mogę śmiało powiedzieć, że rękodzieło rządzi moim życiem. Od kilku lat prowadzę bloga “Z kociołka czarownicy“, a od niedawna również fanpage, gdzie daję temu upust. Już jako nastolatka robiłam sobie sama biżuterię i tak mi zostało do dziś. Od tamtego czasu spróbowałam większości technik, ale niektóre lubię bardziej od innych. Ostatnio duszę zaprzedałam technice chainmaille, którą uparcie próbuję popularyzować w Polsce.

Artykuł Chainmaille Byzantine – kurs robienia biżuterii pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Czas na kolejny wpis z serii dotyczącej ukośnika, w której mistrzyni ukośnika – Natalia Slipchenko, zdradza swe tajemnice ;). Tym razem Natalia pokaże Wam jak uniknąć „schodków” we wzorze, które pojawić się mogą w paskowych wzorach. Teraz wszystko będzie prostsze :)!

Jak już wiadomo z moich poprzednich kursów – ukośnik przerabiamy spiralnie półsłupkami. W praktyce znaczy to, że nie liczymy rzędów sznura, bo nie mamy ani początku rzędu, ani jego końca. W przypadku, gdy wybrany wzór ma paski, na sznurze zawsze są widoczne przeskoki/schodki. Czasem to nie przeszkadza, jednak niektóre wzory ładnie wyglądają bez tych schodków.

Są 2 sposoby dzięki którym można uniknąć tych przeskoków:
1) W miejscu schodków w schemacie dodać linijkę, która będzie przechodziła przez całą długość sznura. Przerabianie nie ulega zmianom.
2) Zmieniamy sposób przerabiania ze spiralnego na przerabianie zamykanych rzędów.
Pierwszy sposób nie zawsze jest dobrym rozwiązaniem, bo nie wszyscy sobie poradzą ze zmianą schematu. Nie w każdym wzorze pomoże nam wprowadzenie dodatkowego paska.
W tym kursie pokażę wam ten drugi sposób, jak zamykać okrążenie w ukośniku i przechodzić do nowego rzędu. A głównie – jak to zrobić, by  przejście było niewidoczne!

Przed rozpoczęciem nauki zwracam waszą uwagę na to, że nie każdy schemat pasuje do tego sposobu. Jeśli będziemy zamykać każdy rząd, to w każdym takim pasku ilość  koralików powinna być krotna ilości koralików w rzędzie według schematu.

Dla przykładu pokażę niżej poprawne i błędne schematy na 15 i 18 koralików w rzędzie.

Teraz zaczynamy, szydełka w dłoń!

Jeśli zdecydowaliście się na przerabianie sznura z zamykaniem rzędów w okrążenie to będziecie musieli robić to na całej długości sznura. Nawet, jeśli macie tylko 1-2 paski i chcecie żeby one były bez przeskoków, to i tak całą resztę musicie przerabiać zamykając rzędy.
Ja mam nawleczony wzór na 18 koralików w rzędzie. Zaczynamy przerabiać sznur, kto jak lubi, ja ze swojej strony radzę zacząć od „rękawka” z nici.

Gdy „rękawek” jest wystarczająco długi, robimy oczko łańcuszka bez koralika. Teraz podsuwamy pierwszy koralik bliżej szydełka i w to samo oczko, z którego wychodzi puste oczko łańcuszka, przerabiamy półsłupek normalnie jak przy ukośniku. Następne 16 koralików też przerabiamy normalnie.

Zostaje nam ostatni 18-sty koralik w rzędzie, zamykamy rząd:
– wbijamy się szydełkiem w ostatnie oczko poprzedniego rzędu
– podsuwamy koralik
– łapiemy nić za koralikiem i wyciągamy (2 oczka na szydełku)
– wbijamy się szydełkiem w pierwsze oczko z naszym pierwszym koralikiem
– łapiemy nić i przeciągamy od razu przez wszystkie oczka na szydełku
Zaczynamy następny rząd:
– nabieramy nić na szydełko i przerabiamy oczko łańcuszka
– podsuwamy koralik do szydełka i w to samo oczko, z którego wychodzi puste oczko łańcuszka, przerabiamy półsłupek normalnie jak przy ukośniku.
Dalej wszystkie rzędy przerabiamy tak samo bez zmian. Cały czas pilnujemy wzoru. Na początku możecie liczyć koraliki w każdym rzędzie, ale potem będzie to niepotrzebne, bo kolorowe paski same będą zamykać się w kółko i będziecie widzieć, czy wszystko w porządku ;).

A teraz zobaczcie jak to wygląda na filmiku:

Pozostałe wpisy instruktażowe dotyczące ukośnika znajdziecie tutaj. Jeśli macie jeszcze jakieś pytania odnośnie ukośnika lub chcecie się z nami podzielić swoimi sposobami na opanowanie tej techniki, koniecznie dajcie znać w komentarzu :).

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów rękodzieła. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Natalia Slipchenko znana także jako FATAMORGANA jest miłośniczką rzeczy pięknych. Kocha grafikę, fotografie i różnego rodzaju rękodzieło. Nie tak dawno zakochała się w sznurach ukośnikiem i w tym momencie poświęca wolny czas tylko tej sprawie. Oprócz szydełkowania tworzy autorskie wzory do sznurów i DIY tutoriale. Więcej prac Natalii możecie zobaczyć na jej stronie FB  lub obserwować ją na Instagramie.

Artykuł Zamykane rzędy w ukośniku – jak uniknąć „schodków” we wzorze pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Mistrzyni ukośnika, Natalia Slipchenko, przygotowała dla Was kolejny wpis, w którym zdradzi swój sposób na ułatwienie pracy z sznurem koralikowym :). Dzięki niemu dowiecie się jak rozprowadzić nawleczone koraliki na nitce tak, by nawlec je za jednym razem, a przy okazji uniknąć plątania się nitki. Do dzieła!

Jak już wiecie, przy pracy z ukośnikiem musimy mieć nawleczone od 3 do 9 metrów koralików. Możemy ułatwić sobie naszą pracę na dwa sposoby:
1. Nawlekanie części wzoru, przerobienie, ponowne nawlekanie i dołączenie nici.
2. Nawlekanie całości i rozprowadzanie koralików na potrzebną długość nitki.

Każdy sposób ma swoje wady i zalety. Teraz rozważymy drugi sposób ;).

Zalety:
– wygodny moteczek, który jest łatwo schować do najmniejszej torebki i zabrać ze sobą w drogę
– szybko można schować przed dziećmi lub zwierzętami
– brak zaplątanej nitki
– spodoba się tym, którzy nie lubią wracać do nawlekania kilka razy

Wady:
– potrzebne jest od 15 do 45 minut czasu na ten proces :) (tylko to udało mi się wymyślić, bo wiadomo, że wady muszą być).

Potrzebne materiały:
1. Nawleczone koraliki
2. Linijka 30 cm (po przeczytaniu artykułu możecie sami wybrać potrzebny rozmiar) lub inny sztywny obiekt typu książki czy deski
3. Parę wolnych metrów w pokoju

Zaczynamy od rozwijania nici. Wygodniej jest rozkładać ją wokół siebie falami szerokim kołem. Na początek nie rozwijajcie dłużej niż na 3 metry. Szpulkę można umieścić w ciężkiej miseczce lub szklance, żeby nie uciekła i postawić na podłogę.
Teraz przesuwamy część koralików bliżej szpulki. Odcinki około 30 cm łatwiej przesuwają się, jeśli podnieść je do góry, a drugą ręką ściągnąć w dół. Przesuwamy wszystkie koraliki, zostawiając na końcu 25-30 cm nawleczonych koralików.

Bierzemy linijkę i zaczynamy nawijać wolny koniec nici. Ilość obrotów zależy od tego czy zaczynamy ukośnik od rękawa bez koralików. Może to być 6-8 obrotów. Teraz po jednej stronie linijki zostawiamy odcinek z koralikami i robimy jeszcze 4 pełne obroty nici na linijce. Wyszło nam 30 cm koralików + 240 cm nici.

Z matematycznej strony to wygląda jak 1:8, jedna część koralików na 8 części nici.

Powtarzamy tę czynność do końca nawleczonych koralików: rozwijamy kilka metrów nici, przesuwamy koraliki do szpulki, zostawiając mały odcinek z koralikami bliżej linijki. Nawijamy koraliki i pustą nić na linijkę. Co jakiś czas radzę zrobić o jeden obrót pustej nici więcej na zapas ;).
Tak to wygląda w trakcie nawijania.

Po około 15 minutach mamy taki wynik rozprowadzania koralików. Teraz fajnie by było aby ktoś mógł Wam pomóc i przytrzymał linijkę z koralikami, bo zaczynamy nawijać z powrotem na szpulkę. Da się to zrobić samemu, ale tylko będzie to mniej wygodne.

No i mamy wszystko zrobione! Można zaczynać działać i nie martwić się o przesuwanie koralików i rozplątywanie nici ;). Jak Wam się podoba mój sposób? Mam nadzieję, że ułatwi Wam to pracę z ukośnikiem :).

Inne wpisy dotyczące ukośnika znajdziecie tutaj:

Tutorial na ukośnik

Zamykane rzędy w ukośniku – jak uniknąć schodków we wzorze

Ukośnik – jak wyliczyć długość sznura i dobrać końcówki

Jak usunąć lub dodać koralik/nić w ukośniku

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów rękodzieła. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Natalia Slipchenko znana także jako FATAMORGANA jest miłośniczką rzeczy pięknych. Kocha grafikę, fotografie i różnego rodzaju rękodzieło. Nie tak dawno zakochała się w sznurach ukośnikiem i w tym momencie poświęca wolny czas tylko tej sprawie. Oprócz szydełkowania tworzy autorskie wzory do sznurów i DIY tutoriale. Więcej prac Natalii możecie zobaczyć na jej stronie FB  lub obserwować ją na Instagramie.

Artykuł Ukośnik – rozprowadzanie nawleczonych koralików na nitce pochodzi z serwisu Pasart Blog.

Przyznawać się szybko – kto nie ma jeszcze gotowych prezentów? Dla wszystkich tych spóźnialskich, którzy chcielibyście jeszcze zrobić coś własnoręcznie mam szybciutki kurs na bardzo prosty prezent – pokażę Wam, jak zrobić regulowaną bransoletkę z łącznikiem. Tym razem będzie to delikatna i subtelna bransoletka z kamieni na sznurku, którą spokojnie będziecie mogli sprezentować komuś bliskiemu. To co, zaczynamy? ;)

Będziemy potrzebować:

• Łącznika – najlepiej ze stali chirurgicznej – ja wybrałam urocze piórko i ananasa.
• Drobnych kamieni – u mnie turkusowe i fiołkowe fasetowane agaty 4mm.
• Nici SuperLon Fine – tex 135 w kolorze pasującym do kamieni – u mnie to sky blue i rose.
• Drobnych kółeczek montażowych – u mnie 4mm.
• Kleju szybkoschnącego – najlepiej w pędzelku.
• Przydadzą nam się też nożyczki,zapalniczka i rozdwajana igła.

Wszystkie potrzebne materiały znajdziecie tutaj. Pamiętajcie, że kurs służy głównie zainspirowaniu Was do tworzenia własnych projektów, dlatego nie martwcie się, jeśli zabranie kamieni czy sznurków – spokojnie znajdziecie dla nich odpowiedni zamiennik ;).

Wszystko gotowe? To zapraszam na film ;)

Jak Wy? Jakie handmadowe prezenty przygotowaliście w tym roku? ;)

Specjalnie dla Was utworzyliśmy grupę zrzeszającą pasjonatów rękodzieła. Do grupy należą zarówno osoby początkujące, jak i bardziej zaawansowane, również te, które tworzą dla Was kursy. To tutaj możesz pochwalić się swoimi projektami, zapytać o radę, wyjaśnić wątpliwości odnośnie kursów, zgłosić swoje propozycje kursów, a także nawiązać nowe znajomości, z ludźmi, którzy mają takie samo hobby jak Ty :). Zapraszamy! Do grupy możesz zapisać się tutaj.

Mada Miotk. Absolwentka nowych mediów, zakochana w książkach, żaglach i ręcznie robionej biżuterii. Wielbicielka etnicznych wzorów, kontrastowych kolorów i drobnych koralików pod każdą postacią. Na co dzień odnaleźć ją można na facebooku lub instagramie.